αρμονικός • (armonikós) m (feminine αρμονική, neuter αρμονικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αρμονικός (armonikós) | αρμονική (armonikí) | αρμονικό (armonikó) | αρμονικοί (armonikoí) | αρμονικές (armonikés) | αρμονικά (armoniká) | |
genitive | αρμονικού (armonikoú) | αρμονικής (armonikís) | αρμονικού (armonikoú) | αρμονικών (armonikón) | αρμονικών (armonikón) | αρμονικών (armonikón) | |
accusative | αρμονικό (armonikó) | αρμονική (armonikí) | αρμονικό (armonikó) | αρμονικούς (armonikoús) | αρμονικές (armonikés) | αρμονικά (armoniká) | |
vocative | αρμονικέ (armoniké) | αρμονική (armonikí) | αρμονικό (armonikó) | αρμονικοί (armonikoí) | αρμονικές (armonikés) | αρμονικά (armoniká) |