From ασήμ(ι) (asím(i)) + -ένιος (-énios).[1]
ασημένιος • (asiménios) m (feminine ασημένια, neuter ασημένιο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ασημένιος (asiménios) | ασημένια (asiménia) | ασημένιο (asiménio) | ασημένιοι (asiménioi) | ασημένιες (asiménies) | ασημένια (asiménia) | |
genitive | ασημένιου (asiméniou) | ασημένιας (asiménias) | ασημένιου (asiméniou) | ασημένιων (asiménion) | ασημένιων (asiménion) | ασημένιων (asiménion) | |
accusative | ασημένιο (asiménio) | ασημένια (asiménia) | ασημένιο (asiménio) | ασημένιους (asiménious) | ασημένιες (asiménies) | ασημένια (asiménia) | |
vocative | ασημένιε (asiménie) | ασημένια (asiménia) | ασημένιο (asiménio) | ασημένιοι (asiménioi) | ασημένιες (asiménies) | ασημένια (asiménia) |