ατιμώρητος • (atimóritos) m (feminine ατιμώρητη, neuter ατιμώρητο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ατιμώρητος (atimóritos) | ατιμώρητη (atimóriti) | ατιμώρητο (atimórito) | ατιμώρητοι (atimóritoi) | ατιμώρητες (atimórites) | ατιμώρητα (atimórita) | |
genitive | ατιμώρητου (atimóritou) | ατιμώρητης (atimóritis) | ατιμώρητου (atimóritou) | ατιμώρητων (atimóriton) | ατιμώρητων (atimóriton) | ατιμώρητων (atimóriton) | |
accusative | ατιμώρητο (atimórito) | ατιμώρητη (atimóriti) | ατιμώρητο (atimórito) | ατιμώρητους (atimóritous) | ατιμώρητες (atimórites) | ατιμώρητα (atimórita) | |
vocative | ατιμώρητε (atimórite) | ατιμώρητη (atimóriti) | ατιμώρητο (atimórito) | ατιμώρητοι (atimóritoi) | ατιμώρητες (atimórites) | ατιμώρητα (atimórita) |