αυτοαποκαλούμενος • (aftoapokaloúmenos) m (feminine αυτοαποκαλούμενη, neuter αυτοαποκαλούμενο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αυτοαποκαλούμενος (aftoapokaloúmenos) | αυτοαποκαλούμενη (aftoapokaloúmeni) | αυτοαποκαλούμενο (aftoapokaloúmeno) | αυτοαποκαλούμενοι (aftoapokaloúmenoi) | αυτοαποκαλούμενες (aftoapokaloúmenes) | αυτοαποκαλούμενα (aftoapokaloúmena) | |
| genitive | αυτοαποκαλούμενου (aftoapokaloúmenou) | αυτοαποκαλούμενης (aftoapokaloúmenis) | αυτοαποκαλούμενου (aftoapokaloúmenou) | αυτοαποκαλούμενων (aftoapokaloúmenon) | αυτοαποκαλούμενων (aftoapokaloúmenon) | αυτοαποκαλούμενων (aftoapokaloúmenon) | |
| accusative | αυτοαποκαλούμενο (aftoapokaloúmeno) | αυτοαποκαλούμενη (aftoapokaloúmeni) | αυτοαποκαλούμενο (aftoapokaloúmeno) | αυτοαποκαλούμενους (aftoapokaloúmenous) | αυτοαποκαλούμενες (aftoapokaloúmenes) | αυτοαποκαλούμενα (aftoapokaloúmena) | |
| vocative | αυτοαποκαλούμενε (aftoapokaloúmene) | αυτοαποκαλούμενη (aftoapokaloúmeni) | αυτοαποκαλούμενο (aftoapokaloúmeno) | αυτοαποκαλούμενοι (aftoapokaloúmenoi) | αυτοαποκαλούμενες (aftoapokaloúmenes) | αυτοαποκαλούμενα (aftoapokaloúmena) | |