From αὐτόνομος (autónomos, “autonomous, independent”) + -ῐ́ᾱ (-ĭ́ā, “-y, -ia”, nominal suffix), from αὐτο- (auto-, “self”) + νόμος (nómos, “usage, custom; law, ordinance”) + -ος (-os, adjectival suffix).
αὐτονομῐ́ᾱ • (autonomĭ́ā) f (genitive αὐτονομῐ́ᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ αὐτονομῐ́ᾱ hē autonomĭ́ā |
τὼ αὐτονομῐ́ᾱ tṑ autonomĭ́ā |
αἱ αὐτονομῐ́αι hai autonomĭ́ai | ||||||||||
Genitive | τῆς αὐτονομῐ́ᾱς tês autonomĭ́ās |
τοῖν αὐτονομῐ́αιν toîn autonomĭ́ain |
τῶν αὐτονομῐῶν tôn autonomĭôn | ||||||||||
Dative | τῇ αὐτονομῐ́ᾳ têi autonomĭ́āi |
τοῖν αὐτονομῐ́αιν toîn autonomĭ́ain |
ταῖς αὐτονομῐ́αις taîs autonomĭ́ais | ||||||||||
Accusative | τὴν αὐτονομῐ́ᾱν tḕn autonomĭ́ān |
τὼ αὐτονομῐ́ᾱ tṑ autonomĭ́ā |
τᾱ̀ς αὐτονομῐ́ᾱς tā̀s autonomĭ́ās | ||||||||||
Vocative | αὐτονομῐ́ᾱ autonomĭ́ā |
αὐτονομῐ́ᾱ autonomĭ́ā |
αὐτονομῐ́αι autonomĭ́ai | ||||||||||
Notes: |
|