Borrowed from Latin vettōnica (“betony”).
βεττονῐκή • (bettonikḗ) f (genitive βεττονῐκῆς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ βεττονῐκή hē bettonikḗ |
τὼ βεττονῐκᾱ́ tṑ bettonikā́ |
αἱ βεττονῐκαί hai bettonikaí | ||||||||||
| Genitive | τῆς βεττονῐκῆς tês bettonikês |
τοῖν βεττονῐκαῖν toîn bettonikaîn |
τῶν βεττονῐκῶν tôn bettonikôn | ||||||||||
| Dative | τῇ βεττονῐκῇ têi bettonikêi |
τοῖν βεττονῐκαῖν toîn bettonikaîn |
ταῖς βεττονῐκαῖς taîs bettonikaîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν βεττονῐκήν tḕn bettonikḗn |
τὼ βεττονῐκᾱ́ tṑ bettonikā́ |
τᾱ̀ς βεττονῐκᾱ́ς tā̀s bettonikā́s | ||||||||||
| Vocative | βεττονῐκή bettonikḗ |
βεττονῐκᾱ́ bettonikā́ |
βεττονῐκαί bettonikaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||