From βοῦς (boûs, “ox”) + πλευρά (pleurá, “rib, side”).
βούπλευρος • (boúpleuros) f (genitive βουπλεύρου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ βούπλευρος hē boúpleuros |
τὼ βουπλεύρω tṑ boupleúrō |
αἱ βούπλευροι hai boúpleuroi | ||||||||||
Genitive | τῆς βουπλεύρου tês boupleúrou |
τοῖν βουπλεύροιν toîn boupleúroin |
τῶν βουπλεύρων tôn boupleúrōn | ||||||||||
Dative | τῇ βουπλεύρῳ têi boupleúrōi |
τοῖν βουπλεύροιν toîn boupleúroin |
ταῖς βουπλεύροις taîs boupleúrois | ||||||||||
Accusative | τὴν βούπλευρον tḕn boúpleuron |
τὼ βουπλεύρω tṑ boupleúrō |
τᾱ̀ς βουπλεύρους tā̀s boupleúrous | ||||||||||
Vocative | βούπλευρε boúpleure |
βουπλεύρω boupleúrō |
βούπλευροι boúpleuroi | ||||||||||
Notes: |
|