From γείτον(ας) (geíton(as)) + -ικός (-ikós).[1]
γειτονικός • (geitonikós) m (feminine γειτονική, neuter γειτονικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | γειτονικός (geitonikós) | γειτονική (geitonikí) | γειτονικό (geitonikó) | γειτονικοί (geitonikoí) | γειτονικές (geitonikés) | γειτονικά (geitoniká) | |
genitive | γειτονικού (geitonikoú) | γειτονικής (geitonikís) | γειτονικού (geitonikoú) | γειτονικών (geitonikón) | γειτονικών (geitonikón) | γειτονικών (geitonikón) | |
accusative | γειτονικό (geitonikó) | γειτονική (geitonikí) | γειτονικό (geitonikó) | γειτονικούς (geitonikoús) | γειτονικές (geitonikés) | γειτονικά (geitoniká) | |
vocative | γειτονικέ (geitoniké) | γειτονική (geitonikí) | γειτονικό (geitonikó) | γειτονικοί (geitonikoí) | γειτονικές (geitonikés) | γειτονικά (geitoniká) |