Inherited from Ancient Greek γελοῖος (geloîos, “amusing”).
γελοίος • (geloíos) m (feminine γελοία, neuter γελοίο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | γελοίος (geloíos) | γελοία (geloía) | γελοίο (geloío) | γελοίοι (geloíoi) | γελοίες (geloíes) | γελοία (geloía) | |
genitive | γελοίου (geloíou) | γελοίας (geloías) | γελοίου (geloíou) | γελοίων (geloíon) | γελοίων (geloíon) | γελοίων (geloíon) | |
accusative | γελοίο (geloío) | γελοία (geloía) | γελοίο (geloío) | γελοίους (geloíous) | γελοίες (geloíes) | γελοία (geloía) | |
vocative | γελοίε (geloíe) | γελοία (geloía) | γελοίο (geloío) | γελοίοι (geloíoi) | γελοίες (geloíes) | γελοία (geloía) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο γελοίος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο γελοίος, etc.)