δίεση

From French dièse, from Ancient Greek δίεσις (díesis), from διίημι (diíēmi, “to allow, to permit”).

• IPA^(key): /ˈðiesi/
• Hyphenation: δί‧ε‧ση

δίεση • (díesi) f (plural διέσεις)

1. (music, of notes) sharp (raised by one semitone)

   Το Πρελούδιο σε ντο δίεση μινόρε του Ραχμάνινοφ.

   To Preloúdio se nto díesi minóre tou Rachmáninof.

   The Prelude in C-sharp minor by Rachmaninoff.

2. (music) sharp (♯, the sharp symbol itself)

   Ο κλαρινοπαίκτης έπαιξε λάθος νότα, διότι ο αντιγραφέας ξέχασε να βάλει δίεση μπροστά στη νότα.

   O klarinopaíktis épaixe láthos nóta, dióti o antigraféas xéchase na válei díesi brostá sti nóta.

   The clarinettist played the wrong note, since the copyist forgot to put a sharp in front of the note.

Older or formal genitive singular: διέσεως (diéseos)

• ύφεση f (ýfesi, “flat”)