δεικτικός

Ancient Greek

Etymology

From δεικ- (deik-), the root of δείκνῡμι (deíknūmi, “show”), -τῐκός (-tikós, verbal adjective suffix): literally “able to show”.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /deːk.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dik.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðik.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðik.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðik.tiˈkos/

Adjective

δεικτῐκός • (deiktikós) m (feminine δεικτῐκή, neuter δεικτῐκόν); first/second declension

(logic, of a syllogism) able to be reduced (to a simpler or clearer form)
(of a statement) categorical
(grammar) demonstrative

Declension

First and second declension of δεικτῐκός; δεικτῐκή; δεικτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δεικτῐκός deiktikós	δεικτῐκή deiktikḗ	δεικτῐκόν deiktikón	δεικτῐκώ deiktikṓ	δεικτῐκᾱ́ deiktikā́	δεικτῐκώ deiktikṓ	δεικτῐκοί deiktikoí	δεικτῐκαί deiktikaí	δεικτῐκᾰ́ deiktiká
Genitive	δεικτῐκοῦ deiktikoû	δεικτῐκῆς deiktikês	δεικτῐκοῦ deiktikoû	δεικτῐκοῖν deiktikoîn	δεικτῐκαῖν deiktikaîn	δεικτῐκοῖν deiktikoîn	δεικτῐκῶν deiktikôn	δεικτῐκῶν deiktikôn	δεικτῐκῶν deiktikôn
Dative	δεικτῐκῷ deiktikôi	δεικτῐκῇ deiktikêi	δεικτῐκῷ deiktikôi	δεικτῐκοῖν deiktikoîn	δεικτῐκαῖν deiktikaîn	δεικτῐκοῖν deiktikoîn	δεικτῐκοῖς deiktikoîs	δεικτῐκαῖς deiktikaîs	δεικτῐκοῖς deiktikoîs
Accusative	δεικτῐκόν deiktikón	δεικτῐκήν deiktikḗn	δεικτῐκόν deiktikón	δεικτῐκώ deiktikṓ	δεικτῐκᾱ́ deiktikā́	δεικτῐκώ deiktikṓ	δεικτῐκούς deiktikoús	δεικτῐκᾱ́ς deiktikā́s	δεικτῐκᾰ́ deiktiká
Vocative	δεικτῐκέ deiktiké	δεικτῐκή deiktikḗ	δεικτῐκόν deiktikón	δεικτῐκώ deiktikṓ	δεικτῐκᾱ́ deiktikā́	δεικτῐκώ deiktikṓ	δεικτῐκοί deiktikoí	δεικτῐκαί deiktikaí	δεικτῐκᾰ́ deiktiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δεικτῐκῶς deiktikôs			δεικτῐκώτερος deiktikṓteros			δεικτῐκώτᾰτος deiktikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: δεικτικός (deiktikós)
→ English: deictic

References

“δεικτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

Inherited from the Ancient Greek δεικτῐκός (deiktikós).

Pronunciation

Homophone: δηκτικός (diktikós)

Adjective

δεικτικός • (deiktikós) m (feminine δεικτική, neuter δεικτικό)

indicating
(grammar) demonstrative
δεικτική αντωνυμία (demonstrative pronoun)

Declension

Declension of δεικτικός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δεικτικός •	δεικτική •	δεικτικό •	δεικτικοί •	δεικτικές •	δεικτικά •
genitive	δεικτικού •	δεικτικής •	δεικτικού •	δεικτικών •	δεικτικών •	δεικτικών •
accusative	δεικτικό •	δεικτική •	δεικτικό •	δεικτικούς •	δεικτικές •	δεικτικά •
vocative	δεικτικέ •	δεικτική •	δεικτικό •	δεικτικοί •	δεικτικές •	δεικτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δεικτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δεικτικός, etc.)

Derived terms

δεικτική αντωνυμία f (deiktikí antonymía, “demonstrative pronoun”)

δεικτικός

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Descendants

References

Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Derived terms

See also

Wikious

Boobota

Sagapedia