διάλειμμα

From δῐᾰλείπω (dĭăleípō, “to cease”) +‎ -μα (-ma), the former component from δῐᾰ- (dĭă-, “through, dia-”) +‎ λείπω (leípō, “to leave behind”).

δῐᾰ́λειμμᾰ • (dĭắleimmă) n (genitive δῐᾰλείμμᾰτος); third declension

1. intervening space, gap
2. interval, pause

• διακοπή (diakopḗ)

• διάλειψις (diáleipsis)

• Greek: διάλειμμα (diáleimma)

• “διάλειμμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “διάλειμμα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers

From Ancient Greek διάλειμμᾰ (diáleimmă). By surface analysis, διαλείπω (dialeípo, “to cease”) +‎ -μα (-ma).

• IPA^(key): /ðiˈalima/, /ˈðʝalima/
• Homophones: διάλυμα n (diályma) (solution, homogeneous mixture)
• Hyphenation: δι‧ά‧λειμ‧μα

διάλειμμα • (diáleimma) n (plural διαλείμματα)

1. pause, break, recess (a rest or pause, usually from work); elevenses (morning break)

   Οι μαθητές στο σχολείο κάνουν πέντε διαλείμματα κάθε μέρα.

   Oi mathités sto scholeío kánoun pénte dialeímmata káthe méra.

   Students at school have five breaks daily.

2. intermission, interval of a venue, concert

   Το διάλειμμα της θεατρικής παράστασης διαρκεί δέκα λεπτά.

   To diáleimma tis theatrikís parástasis diarkeí déka leptá.

   The play's interval lasts ten minutes.

• διακοπή (diakopí)

• διαλειμματάκι (dialeimmatáki, diminutive)
• κατά διαλείμματα (katá dialeímmata)
• φωτεινά διαλείμματα (foteiná dialeímmata)

• διάλειψη (diáleipsi)

• διάλειμμα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language