διαβάλλω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word διαβάλλω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word διαβάλλω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say διαβάλλω in singular and plural. Everything you need to know about the word διαβάλλω you have here. The definition of the word διαβάλλω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofδιαβάλλω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

    From δια- (dia-, “across”) +‎ βάλλω (bállō, “to throw”).

    Verb

    διαβάλλω • (diabállō)

    1. to throw over or across
      1. to pass over, cross
    2. to object, contradict, set at variance, make a quarrel between
    3. to slander, libel
    4. to deceive by false accounts

    Inflection

       Present: διαβάλλω, διαβάλλομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative διαβάλλω διαβάλλεις διαβάλλει διαβάλλετον διαβάλλετον διαβάλλομεν διαβάλλετε διαβάλλουσῐ(ν)
    subjunctive διαβάλλω διαβάλλῃς διαβάλλῃ διαβάλλητον διαβάλλητον διαβάλλωμεν διαβάλλητε διαβάλλωσῐ(ν)
    optative διαβάλλοιμῐ διαβάλλοις διαβάλλοι διαβάλλοιτον διαβαλλοίτην διαβάλλοιμεν διαβάλλοιτε διαβάλλοιεν
    imperative   διάβαλλε διαβαλλέτω διαβάλλετον διαβαλλέτων   διαβάλλετε διαβαλλόντων
    middle/
    passive     		indicative διαβάλλομαι διαβάλλῃ,
    διαβάλλει     		διαβάλλεται διαβάλλεσθον διαβάλλεσθον διαβαλλόμεθᾰ διαβάλλεσθε διαβάλλονται
    subjunctive διαβάλλωμαι διαβάλλῃ διαβάλληται διαβάλλησθον διαβάλλησθον διαβαλλώμεθᾰ διαβάλλησθε διαβάλλωνται
    optative διαβαλλοίμην διαβάλλοιο διαβάλλοιτο διαβάλλοισθον διαβαλλοίσθην διαβαλλοίμεθᾰ διαβάλλοισθε διαβάλλοιντο
    imperative   διαβάλλου διαβαλλέσθω διαβάλλεσθον διαβαλλέσθων   διαβάλλεσθε διαβαλλέσθων
    active middle/passive
    infinitive διαβάλλειν διαβάλλεσθαι
    participle m διαβάλλων διαβαλλόμενος
    f διαβάλλουσᾰ διαβαλλομένη
    n διαβᾶλλον διαβαλλόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: διέβαλλον, διεβαλλόμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative διέβαλλον διέβαλλες διέβαλλε(ν) διεβάλλετον διεβαλλέτην διεβάλλομεν διεβάλλετε διέβαλλον
    middle/
    passive     		indicative διεβαλλόμην διεβάλλου διεβάλλετο διεβάλλεσθον διεβαλλέσθην διεβαλλόμεθᾰ διεβάλλεσθε διεβάλλοντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: διαβαλέω, διαβαλέομαι, διαβληθήσομαι (Uncontracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative διαβαλέω διαβαλέεις διαβαλέει διαβαλέετον διαβαλέετον διαβαλέομεν διαβαλέετε διαβαλέουσῐ(ν)
    optative διαβαλέοιμῐ διαβαλέοις διαβαλέοι διαβαλέοιτον διαβαλεοίτην διαβαλέοιμεν διαβαλέοιτε διαβαλέοιεν
    middle indicative διαβαλέομαι διαβαλέῃ,
    διαβαλέει     		διαβαλέεται διαβαλέεσθον διαβαλέεσθον διαβαλεόμεθᾰ διαβαλέεσθε διαβαλέονται
    optative διαβαλεοίμην διαβαλέοιο διαβαλέοιτο διαβαλέοισθον διαβαλεοίσθην διαβαλεοίμεθᾰ διαβαλέοισθε διαβαλέοιντο
    passive indicative διαβληθήσομαι διαβληθήσῃ διαβληθήσεται διαβληθήσεσθον διαβληθήσεσθον διαβληθησόμεθᾰ διαβληθήσεσθε διαβληθήσονται
    optative διαβληθησοίμην διαβληθήσοιο διαβληθήσοιτο διαβληθήσοισθον διαβληθησοίσθην διαβληθησοίμεθᾰ διαβληθήσοισθε διαβληθήσοιντο
    active middle passive
    infinitive διαβαλέειν διαβαλέεσθαι διαβληθήσεσθαι
    participle m διαβαλέων διαβαλεόμενος διαβληθησόμενος
    f διαβαλέουσᾰ διαβαλεομένη διαβληθησομένη
    n διαβαλέον διαβαλεόμενον διαβληθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: διαβαλῶ, διαβαλοῦμαι, διαβληθήσομαι (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative διαβαλῶ διαβαλεῖς διαβαλεῖ διαβαλεῖτον διαβαλεῖτον διαβαλοῦμεν διαβαλεῖτε διαβαλοῦσῐ(ν)
    optative διαβαλοίην,
    διαβαλοῖμῐ     		διαβαλοίης,
    διαβαλοῖς     		διαβαλοίη,
    διαβαλοῖ     		διαβαλοῖτον,
    διαβαλοίητον     		διαβαλοίτην,
    διαβαλοιήτην     		διαβαλοῖμεν,
    διαβαλοίημεν     		διαβαλοῖτε,
    διαβαλοίητε     		διαβαλοῖεν,
    διαβαλοίησᾰν
    middle indicative διαβαλοῦμαι διαβαλῇ διαβαλεῖται διαβαλεῖσθον διαβαλεῖσθον διαβαλούμεθᾰ διαβαλεῖσθε διαβαλοῦνται
    optative διαβαλοίμην διαβαλοῖο διαβαλοῖτο διαβαλοῖσθον διαβαλοίσθην διαβαλοίμεθᾰ διαβαλοῖσθε διαβαλοῖντο
    passive indicative διαβληθήσομαι διαβληθήσῃ διαβληθήσεται διαβληθήσεσθον διαβληθήσεσθον διαβληθησόμεθᾰ διαβληθήσεσθε διαβληθήσονται
    optative διαβληθησοίμην διαβληθήσοιο διαβληθήσοιτο διαβληθήσοισθον διαβληθησοίσθην διαβληθησοίμεθᾰ διαβληθήσοισθε διαβληθήσοιντο
    active middle passive
    infinitive διαβαλεῖν διαβαλεῖσθαι διαβληθήσεσθαι
    participle m διαβαλῶν διαβαλούμενος διαβληθησόμενος
    f διαβαλοῦσᾰ διαβαλουμένη διαβληθησομένη
    n διαβαλοῦν διαβαλούμενον διαβληθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: διέβαλον, διεβαλόμην, διεβλήθην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative διέβαλον διέβαλες διέβαλε(ν) διεβάλετον διεβαλέτην διεβάλομεν διεβάλετε διέβαλον
    subjunctive διαβάλω διαβάλῃς διαβάλῃ διαβάλητον διαβάλητον διαβάλωμεν διαβάλητε διαβάλωσῐ(ν)
    optative διαβάλοιμῐ διαβάλοις διαβάλοι διαβάλοιτον διαβαλοίτην διαβάλοιμεν διαβάλοιτε διαβάλοιεν
    imperative   διάβαλε διαβαλέτω διαβάλετον διαβαλέτων   διαβάλετε διαβαλόντων
    middle indicative διεβαλόμην διεβάλου διεβάλετο διεβάλεσθον διεβαλέσθην διεβαλόμεθᾰ διεβάλεσθε διεβάλοντο
    subjunctive διαβάλωμαι διαβάλῃ διαβάληται διαβάλησθον διαβάλησθον διαβαλώμεθᾰ διαβάλησθε διαβάλωνται
    optative διαβαλοίμην διαβάλοιο διαβάλοιτο διαβάλοισθον διαβαλοίσθην διαβαλοίμεθᾰ διαβάλοισθε διαβάλοιντο
    imperative   διαβαλοῦ διαβαλέσθω διαβάλεσθον διαβαλέσθων   διαβάλεσθε διαβαλέσθων
    passive indicative διεβλήθην διεβλήθης διεβλήθη διεβλήθητον διεβληθήτην διεβλήθημεν διεβλήθητε διεβλήθησᾰν
    subjunctive διαβληθῶ διαβληθῇς διαβληθῇ διαβληθῆτον διαβληθῆτον διαβληθῶμεν διαβληθῆτε διαβληθῶσῐ(ν)
    optative διαβληθείην διαβληθείης διαβληθείη διαβληθεῖτον,
    διαβληθείητον     		διαβληθείτην,
    διαβληθειήτην     		διαβληθεῖμεν,
    διαβληθείημεν     		διαβληθεῖτε,
    διαβληθείητε     		διαβληθεῖεν,
    διαβληθείησᾰν
    imperative   διαβλήθητῐ διαβληθήτω διαβλήθητον διαβληθήτων   διαβλήθητε διαβληθέντων
    active middle passive
    infinitive διαβαλεῖν διαβαλέσθαι διαβληθῆναι
    participle m διαβαλών διαβαλόμενος διαβληθείς
    f διαβαλοῦσᾰ διαβαλομένη διαβληθεῖσᾰ
    n διαβαλόν διαβαλόμενον διαβληθέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: διαβέβληκᾰ, διαβέβλημαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative διαβέβληκᾰ διαβέβληκᾰς διαβέβληκε(ν) διαβεβλήκᾰτον διαβεβλήκᾰτον διαβεβλήκᾰμεν διαβεβλήκᾰτε διαβεβλήκᾱσῐ(ν)
    subjunctive διαβεβλήκω διαβεβλήκῃς διαβεβλήκῃ διαβεβλήκητον διαβεβλήκητον διαβεβλήκωμεν διαβεβλήκητε διαβεβλήκωσῐ(ν)
    optative διαβεβλήκοιμῐ,
    διαβεβληκοίην     		διαβεβλήκοις,
    διαβεβληκοίης     		διαβεβλήκοι,
    διαβεβληκοίη     		διαβεβλήκοιτον διαβεβληκοίτην διαβεβλήκοιμεν διαβεβλήκοιτε διαβεβλήκοιεν
    imperative   διαβέβληκε διαβεβληκέτω διαβεβλήκετον διαβεβληκέτων   διαβεβλήκετε διαβεβληκόντων
    middle/
    passive     		indicative διαβέβλημαι διαβέβλησαι διαβέβληται διαβέβλησθον διαβέβλησθον διαβεβλήμεθᾰ διαβέβλησθε διαβέβληνται
    subjunctive διαβεβλημένος ὦ διαβεβλημένος ᾖς διαβεβλημένος ᾖ διαβεβλημένω ἦτον διαβεβλημένω ἦτον διαβεβλημένοι ὦμεν διαβεβλημένοι ἦτε διαβεβλημένοι ὦσῐ(ν)
    optative διαβεβλημένος εἴην διαβεβλημένος εἴης διαβεβλημένος εἴη διαβεβλημένω εἴητον/εἶτον διαβεβλημένω εἰήτην/εἴτην διαβεβλημένοι εἴημεν/εἶμεν διαβεβλημένοι εἴητε/εἶτε διαβεβλημένοι εἴησᾰν/εἶεν
    imperative   διαβέβλησο διαβεβλήσθω διαβέβλησθον διαβεβλήσθων   διαβέβλησθε διαβεβλήσθων
    active middle/passive
    infinitive διαβεβληκέναι διαβεβλῆσθαι
    participle m διαβεβληκώς διαβεβλημένος
    f διαβεβληκυῖᾰ διαβεβλημένη
    n διαβεβληκός διαβεβλημένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: διεβεβλήγμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative διεβεβλήγμην διεβέβληξο διεβέβληκτο διεβέβληχθον διεβεβλήχθην διεβεβλήγμεθᾰ διεβέβληχθε διεβεβλήκᾰτο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future perfect: διαβεβλήσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative διαβεβλήσομαι διαβεβλήσῃ,
    διαβεβλήσει     		διαβεβλήσεται διαβεβλήσεσθον διαβεβλήσεσθον διαβεβλησόμεθᾰ διαβεβλήσεσθε διαβεβλήσονται
    optative διαβεβλησοίμην διαβεβλήσοιο διαβεβλήσοιτο διαβεβλήσοισθον διαβεβλησοίσθην διαβεβλησοίμεθᾰ διαβεβλήσοισθε διαβεβλήσοιντο
    middle/passive
    infinitive διαβεβλήσεσθαι
    participle m διαβεβλησόμενος
    f διαβεβλησομένη
    n διαβεβλησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Descendants

    • → Greek: διαβάλλω (diavállo) (learned)

    References

    Greek

    Etymology

    Learned borrowing from Ancient Greek διαβάλλω (diabállō).[1] By surface analysis, δια- (dia-) +‎ βάλλω (vállo).

    Pronunciation

    • IPA(key): /ði̯aˈva.lo/
    • Hyphenation: δι‧α‧βάλ‧λω

    Verb

    διαβάλλω • (diavállo) (imperfect διέβαλλα, past διέβαλα, passive διαβάλλομαι, p‑past διαβλήθηκα)

    1. to slander, to calumniate (to baselessly speak ill of; to spread false accusations about)
      Synonym: συκοφαντώ (sykofantó)
      Near-synonyms: δυσφημώ (dysfimó), δυσφημίζω (dysfimízo), κακολογώ (kakologó)

    Conjugation

    This verb needs an inflection-table template.

    References

    1. ^ διαβάλλω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
    Wikious
    Boobota
    Sagapedia