Learned borrowing from Koine Greek δισύλλαβος (disúllabos).[1] By surface analysis, δι- (di-) + συλλαβ(ή) (syllav(í)) + -ος (-os)
δισύλλαβος • (disýllavos) m (feminine δισύλλαβη, neuter δισύλλαβο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | δισύλλαβος (disýllavos) | δισύλλαβη (disýllavi) | δισύλλαβο (disýllavo) | δισύλλαβοι (disýllavoi) | δισύλλαβες (disýllaves) | δισύλλαβα (disýllava) | |
genitive | δισύλλαβου (disýllavou) | δισύλλαβης (disýllavis) | δισύλλαβου (disýllavou) | δισύλλαβων (disýllavon) | δισύλλαβων (disýllavon) | δισύλλαβων (disýllavon) | |
accusative | δισύλλαβο (disýllavo) | δισύλλαβη (disýllavi) | δισύλλαβο (disýllavo) | δισύλλαβους (disýllavous) | δισύλλαβες (disýllaves) | δισύλλαβα (disýllava) | |
vocative | δισύλλαβε (disýllave) | δισύλλαβη (disýllavi) | δισύλλαβο (disýllavo) | δισύλλαβοι (disýllavoi) | δισύλλαβες (disýllaves) | δισύλλαβα (disýllava) |