δοξάζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word δοξάζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word δοξάζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say δοξάζω in singular and plural. Everything you need to know about the word δοξάζω you have here. The definition of the word δοξάζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofδοξάζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From δόξα (dóxa, “opinion”) +‎ -άζω (-ázō, denominative verb suffix).

Pronunciation

 

Verb

δοξάζω • (doxázō)

  1. to think, suppose, imagine
  2. to glorify

Inflection

   Present: δοξᾰ́ζω, δοξᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δοξᾰ́ζω δοξᾰ́ζεις δοξᾰ́ζει δοξᾰ́ζετον δοξᾰ́ζετον δοξᾰ́ζομεν δοξᾰ́ζετε δοξᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive δοξᾰ́ζω δοξᾰ́ζῃς δοξᾰ́ζῃ δοξᾰ́ζητον δοξᾰ́ζητον δοξᾰ́ζωμεν δοξᾰ́ζητε δοξᾰ́ζωσῐ(ν)
optative δοξᾰ́ζοιμῐ δοξᾰ́ζοις δοξᾰ́ζοι δοξᾰ́ζοιτον δοξᾰζοίτην δοξᾰ́ζοιμεν δοξᾰ́ζοιτε δοξᾰ́ζοιεν
imperative   δόξᾰζε δοξᾰζέτω δοξᾰ́ζετον δοξᾰζέτων   δοξᾰ́ζετε δοξᾰζόντων
middle/
passive 		indicative δοξᾰ́ζομαι δοξᾰ́ζῃ,
δοξᾰ́ζει 		δοξᾰ́ζεται δοξᾰ́ζεσθον δοξᾰ́ζεσθον δοξᾰζόμεθᾰ δοξᾰ́ζεσθε δοξᾰ́ζονται
subjunctive δοξᾰ́ζωμαι δοξᾰ́ζῃ δοξᾰ́ζηται δοξᾰ́ζησθον δοξᾰ́ζησθον δοξᾰζώμεθᾰ δοξᾰ́ζησθε δοξᾰ́ζωνται
optative δοξᾰζοίμην δοξᾰ́ζοιο δοξᾰ́ζοιτο δοξᾰ́ζοισθον δοξᾰζοίσθην δοξᾰζοίμεθᾰ δοξᾰ́ζοισθε δοξᾰ́ζοιντο
imperative   δοξᾰ́ζου δοξᾰζέσθω δοξᾰ́ζεσθον δοξᾰζέσθων   δοξᾰ́ζεσθε δοξᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive δοξᾰ́ζειν δοξᾰ́ζεσθαι
participle m δοξᾰ́ζων δοξᾰζόμενος
f δοξᾰ́ζουσᾰ δοξᾰζομένη
n δοξᾰ́ζον δοξᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδόξᾰζον, ἐδοξᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδόξᾰζον ἐδόξᾰζες ἐδόξᾰζε(ν) ἐδοξᾰ́ζετον ἐδοξᾰζέτην ἐδοξᾰ́ζομεν ἐδοξᾰ́ζετε ἐδόξᾰζον
middle/
passive 		indicative ἐδοξᾰζόμην ἐδοξᾰ́ζου ἐδοξᾰ́ζετο ἐδοξᾰ́ζεσθον ἐδοξᾰζέσθην ἐδοξᾰζόμεθᾰ ἐδοξᾰ́ζεσθε ἐδοξᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δοξάσω, δοξάσομαι, δοξασθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δοξάσω δοξάσεις δοξάσει δοξάσετον δοξάσετον δοξάσομεν δοξάσετε δοξάσουσῐ(ν)
optative δοξάσοιμῐ δοξάσοις δοξάσοι δοξάσοιτον δοξασοίτην δοξάσοιμεν δοξάσοιτε δοξάσοιεν
middle indicative δοξάσομαι δοξάσῃ,
δοξάσει 		δοξάσεται δοξάσεσθον δοξάσεσθον δοξασόμεθᾰ δοξάσεσθε δοξάσονται
optative δοξασοίμην δοξάσοιο δοξάσοιτο δοξάσοισθον δοξασοίσθην δοξασοίμεθᾰ δοξάσοισθε δοξάσοιντο
passive indicative δοξασθήσομαι δοξασθήσῃ δοξασθήσεται δοξασθήσεσθον δοξασθήσεσθον δοξασθησόμεθᾰ δοξασθήσεσθε δοξασθήσονται
optative δοξασθησοίμην δοξασθήσοιο δοξασθήσοιτο δοξασθήσοισθον δοξασθησοίσθην δοξασθησοίμεθᾰ δοξασθήσοισθε δοξασθήσοιντο
active middle passive
infinitive δοξάσειν δοξάσεσθαι δοξασθήσεσθαι
participle m δοξάσων δοξασόμενος δοξασθησόμενος
f δοξάσουσᾰ δοξασομένη δοξασθησομένη
n δοξᾶσον δοξασόμενον δοξασθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐδόξασᾰ, ἐδοξασᾰ́μην, ἐδοξάσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδόξασᾰ ἐδόξασᾰς ἐδόξασε(ν) ἐδοξάσᾰτον ἐδοξασᾰ́την ἐδοξάσᾰμεν ἐδοξάσᾰτε ἐδόξασᾰν
subjunctive δοξάσω δοξάσῃς δοξάσῃ δοξάσητον δοξάσητον δοξάσωμεν δοξάσητε δοξάσωσῐ(ν)
optative δοξάσαιμῐ δοξάσειᾰς,
δοξάσαις 		δοξάσειε(ν),
δοξάσαι 		δοξάσαιτον δοξασαίτην δοξάσαιμεν δοξάσαιτε δοξάσειᾰν,
δοξάσαιεν
imperative   δόξασον δοξασᾰ́τω δοξάσᾰτον δοξασᾰ́των   δοξάσᾰτε δοξασᾰ́ντων
middle indicative ἐδοξασᾰ́μην ἐδοξάσω ἐδοξάσᾰτο ἐδοξάσᾰσθον ἐδοξασᾰ́σθην ἐδοξασᾰ́μεθᾰ ἐδοξάσᾰσθε ἐδοξάσᾰντο
subjunctive δοξάσωμαι δοξάσῃ δοξάσηται δοξάσησθον δοξάσησθον δοξασώμεθᾰ δοξάσησθε δοξάσωνται
optative δοξασαίμην δοξάσαιο δοξάσαιτο δοξάσαισθον δοξασαίσθην δοξασαίμεθᾰ δοξάσαισθε δοξάσαιντο
imperative   δόξασαι δοξασᾰ́σθω δοξάσᾰσθον δοξασᾰ́σθων   δοξάσᾰσθε δοξασᾰ́σθων
passive indicative ἐδοξάσθην ἐδοξάσθης ἐδοξάσθη ἐδοξάσθητον ἐδοξασθήτην ἐδοξάσθημεν ἐδοξάσθητε ἐδοξάσθησᾰν
subjunctive δοξασθῶ δοξασθῇς δοξασθῇ δοξασθῆτον δοξασθῆτον δοξασθῶμεν δοξασθῆτε δοξασθῶσῐ(ν)
optative δοξασθείην δοξασθείης δοξασθείη δοξασθεῖτον,
δοξασθείητον 		δοξασθείτην,
δοξασθειήτην 		δοξασθεῖμεν,
δοξασθείημεν 		δοξασθεῖτε,
δοξασθείητε 		δοξασθεῖεν,
δοξασθείησᾰν
imperative   δοξάσθητῐ δοξασθήτω δοξάσθητον δοξασθήτων   δοξάσθητε δοξασθέντων
active middle passive
infinitive δοξᾶσαι δοξάσᾰσθαι δοξασθῆναι
participle m δοξάσᾱς δοξασᾰ́μενος δοξασθείς
f δοξάσᾱσᾰ δοξασᾰμένη δοξασθεῖσᾰ
n δοξᾶσᾰν δοξασᾰ́μενον δοξασθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δεδόξασᾰ, δεδόξασμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δεδόξασᾰ δεδόξασᾰς δεδόξασε(ν) δεδοξάσᾰτον δεδοξάσᾰτον δεδοξάσᾰμεν δεδοξάσᾰτε δεδοξάσᾱσῐ(ν)
subjunctive δεδοξάσω δεδοξάσῃς δεδοξάσῃ δεδοξάσητον δεδοξάσητον δεδοξάσωμεν δεδοξάσητε δεδοξάσωσῐ(ν)
optative δεδοξάσοιμῐ,
δεδοξασοίην 		δεδοξάσοις,
δεδοξασοίης 		δεδοξάσοι,
δεδοξασοίη 		δεδοξάσοιτον δεδοξασοίτην δεδοξάσοιμεν δεδοξάσοιτε δεδοξάσοιεν
imperative   δεδόξασε δεδοξασέτω δεδοξάσετον δεδοξασέτων   δεδοξάσετε δεδοξασόντων
middle/
passive 		indicative δεδόξασμαι δεδόξασαι δεδόξασται δεδόξασθον δεδόξασθον δεδοξάσμεθᾰ δεδόξασθε δεδοξάσᾰται
subjunctive δεδοξασμένος ὦ δεδοξασμένος ᾖς δεδοξασμένος ᾖ δεδοξασμένω ἦτον δεδοξασμένω ἦτον δεδοξασμένοι ὦμεν δεδοξασμένοι ἦτε δεδοξασμένοι ὦσῐ(ν)
optative δεδοξασμένος εἴην δεδοξασμένος εἴης δεδοξασμένος εἴη δεδοξασμένω εἴητον/εἶτον δεδοξασμένω εἰήτην/εἴτην δεδοξασμένοι εἴημεν/εἶμεν δεδοξασμένοι εἴητε/εἶτε δεδοξασμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   δεδόξασο δεδοξάσθω δεδόξασθον δεδοξάσθων   δεδόξασθε δεδοξάσθων
active middle/passive
infinitive δεδοξασέναι δεδοξᾶσθαι
participle m δεδοξασώς δεδοξασμένος
f δεδοξασυῖᾰ δεδοξασμένη
n δεδοξασός δεδοξασμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐδεδοξάσειν, ἐδεδοξάσμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδεδοξάσειν,
ἐδεδοξάση 		ἐδεδοξάσεις,
ἐδεδοξάσης 		ἐδεδοξάσει(ν) ἐδεδοξάσετον ἐδεδοξασέτην ἐδεδοξάσεμεν ἐδεδοξάσετε ἐδεδοξάσεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐδεδοξάσμην ἐδεδόξασο ἐδεδόξαστο ἐδεδόξασθον ἐδεδοξάσθην ἐδεδοξάσμεθᾰ ἐδεδόξασθε ἐδεδοξάσᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

Greek

Pronunciation

  • IPA(key): /ðoˈska.zo/
  • Hyphenation: δο‧ξά‧ζω

Verb

δοξάζω • (doxázo) (past δόξασα, passive δοξάζομαι, p‑past δοξάστηκα, ppp δοξασμένος)

  1. to glorify, praise

Conjugation

δοξάζω   δοξάζομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg δοξάζω δοξάσω δοξάζομαι δοξαστώ
2 sg δοξάζεις δοξάσεις δοξάζεσαι δοξαστείς
3 sg δοξάζει δοξάσει δοξάζεται δοξαστεί
1 pl δοξάζουμε, [‑ομε] δοξάσουμε, [‑ομε] δοξαζόμαστε δοξαστούμε
2 pl δοξάζετε δοξάσετε δοξάζεστε, δοξαζόσαστε δοξαστείτε
3 pl δοξάζουν(ε) δοξάσουν(ε) δοξάζονται δοξαστούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg δόξαζα δόξασα δοξαζόμουν(α) δοξάστηκα
2 sg δόξαζες δόξασες δοξαζόσουν(α) δοξάστηκες
3 sg δόξαζε δόξασε δοξαζόταν(ε) δοξάστηκε
1 pl δοξάζαμε δοξάσαμε δοξαζόμασταν, (‑όμαστε) δοξαστήκαμε
2 pl δοξάζατε δοξάσατε δοξαζόσασταν, (‑όσαστε) δοξαστήκατε
3 pl δόξαζαν, δοξάζαν(ε) δόξασαν, δοξάσαν(ε) δοξάζονταν, (δοξαζόντουσαν) δοξάστηκαν, δοξαστήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα δοξάζω ➤ θα δοξάσω ➤ θα δοξάζομαι ➤ θα δοξαστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα δοξάζεις, … θα δοξάσεις, … θα δοξάζεσαι, … θα δοξαστείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … δοξάσει
  έχω, έχεις, … δοξασμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … δοξαστεί
  είμαι, είσαι, … δοξασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … δοξάσει
  είχα, είχες, … δοξασμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … δοξαστεί
  ήμουν, ήσουν, … δοξασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … δοξάσει
  θα έχω, θα έχεις, … δοξασμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … δοξαστεί
  θα είμαι, θα είσαι, … δοξασμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg δόξαζε δόξασε — δοξάσου
2 pl δοξάζετε δοξάστε δοξάζεστε δοξαστείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ δοξάζοντας ➤ δοξαζόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας δοξάσει ➤ δοξασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ δοξάσει δοξαστεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • see: δόξα f (dóxa, “glory, fame, pride”)
Wikious
Boobota
Sagapedia