From δῠνᾰ́στης (dunástēs, “ruler, petty ruler”) + -ῐ́ᾱ (-íā).
δῠνᾰστείᾱ • (dunasteíā) f (genitive δῠνᾰστείᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ δῠνᾰστείᾱ hē dunasteíā |
τὼ δῠνᾰστείᾱ tṑ dunasteíā |
αἱ δῠνᾰστεῖαι hai dunasteîai | ||||||||||
Genitive | τῆς δῠνᾰστείᾱς tês dunasteíās |
τοῖν δῠνᾰστείαιν toîn dunasteíain |
τῶν δῠνᾰστειῶν tôn dunasteiôn | ||||||||||
Dative | τῇ δῠνᾰστείᾳ têi dunasteíāi |
τοῖν δῠνᾰστείαιν toîn dunasteíain |
ταῖς δῠνᾰστείαις taîs dunasteíais | ||||||||||
Accusative | τὴν δῠνᾰστείᾱν tḕn dunasteíān |
τὼ δῠνᾰστείᾱ tṑ dunasteíā |
τᾱ̀ς δῠνᾰστείᾱς tā̀s dunasteíās | ||||||||||
Vocative | δῠνᾰστείᾱ dunasteíā |
δῠνᾰστείᾱ dunasteíā |
δῠνᾰστεῖαι dunasteîai | ||||||||||
Notes: |
|
δυναστεία • (dynasteía) f (plural δυναστείες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | δυναστεία (dynasteía) | δυναστείες (dynasteíes) |
genitive | δυναστείας (dynasteías) | δυναστειών (dynasteión) |
accusative | δυναστεία (dynasteía) | δυναστείες (dynasteíes) |
vocative | δυναστεία (dynasteía) | δυναστείες (dynasteíes) |