From έγκλημα (égklima, “crime”).
εγκληματολόγος • (egklimatológos) m or f (plural εγκληματολόγοι)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | εγκληματολόγος (egklimatológos) | εγκληματολόγοι (egklimatológoi) |
genitive | εγκληματολόγου (egklimatológou) | εγκληματολόγων (egklimatológon) |
accusative | εγκληματολόγο (egklimatológo) | εγκληματολόγους (egklimatológous) |
vocative | εγκληματολόγε (egklimatológe) | εγκληματολόγοι (egklimatológoi) |