Learned borrowing from Koine Greek ἐκδικοῦμαι (ekdikoûmai), from Ancient Greek ἐκδικέω (ekdikéō).[1]
εκδικούμαι • (ekdikoúmai) (past εκδικήθηκα)
| Passive voice ➤ | ||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ |
| 1 sg | εκδικούμαι (εκδικιέμαι →) | εκδικηθώ |
| 2 sg | εκδικείσαι | εκδικηθείς |
| 3 sg | εκδικείται | εκδικηθεί |
| 1 pl | εκδικούμαστε, {εκδικούμεθα} | εκδικηθούμε |
| 2 pl | εκδικείστε, {εκδικείσθε} | εκδικηθείτε |
| 3 pl | εκδικούνται | εκδικηθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ |
| 1 sg | [εκδικούμουν(α)] | εκδικήθηκα |
| 2 sg | [εκδικούσουν(α)] | εκδικήθηκες |
| 3 sg | εκδικούνταν, {εκδικείτο} | εκδικήθηκε |
| 1 pl | εκδικούμασταν, (‑ούμαστε) | εκδικηθήκαμε |
| 2 pl | [εκδικούσασταν, (‑ούσαστε)] | εκδικηθήκατε |
| 3 pl | εκδικούνταν, {εκδικούντο} | εκδικήθηκαν, εκδικηθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ |
| 1 sg | θα εκδικούμαι ➤ | θα εκδικηθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα εκδικείσαι, … | θα εκδικηθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | ||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … εκδικηθεί είμαι, είσαι, … εκδικημένος, ‑η, ‑ο | |
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … εκδικηθεί ήμουν, ήσουν, … εκδικημένος , ‑η, ‑ο | |
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … εκδικηθεί θα είμαι, θα είσαι, … εκδικημένος , ‑η, ‑ο | |
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | — | εκδικήσου |
| 2 pl | εκδικείστε, {εκδικείσθε} | εκδικηθείτε |
| Other forms | Passive voice | |
| Present participle ➤ | εκδικούμενος, ‑η, ‑ο ➤ | |
| Perfect participle ➤ | εκδικημένος, ‑η, ‑ο ➤ | |
| Nonfinite form ➤ | εκδικηθεί | |
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |