Learned borrowing from Koine Greek ἐκνευρίζω (ekneurízō, “to cut the tendons”) with semantic loan from French (s’)énerver.[1] By surface analysis, εκ- (ek-) + νεύρ(ο) (névr(o)) + -ίζω (-ízo).
εκνευρίζω • (eknevrízo) (past εκνεύρισα, passive εκνευρίζομαι, p‑past εκνευρίστηκα, ppp εκνευρισμένος)
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | εκνευρίζω | εκνευρίσω | εκνευρίζομαι | εκνευριστώ |
| 2 sg | εκνευρίζεις | εκνευρίσεις | εκνευρίζεσαι | εκνευριστείς |
| 3 sg | εκνευρίζει | εκνευρίσει | εκνευρίζεται | εκνευριστεί |
| 1 pl | εκνευρίζουμε, [‑ομε] | εκνευρίσουμε, [‑ομε] | εκνευριζόμαστε | εκνευριστούμε |
| 2 pl | εκνευρίζετε | εκνευρίσετε | εκνευρίζεστε, εκνευριζόσαστε | εκνευριστείτε |
| 3 pl | εκνευρίζουν(ε) | εκνευρίσουν(ε) | εκνευρίζονται | εκνευριστούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | εκνεύριζα | εκνεύρισα | εκνευριζόμουν(α) | εκνευρίστηκα |
| 2 sg | εκνεύριζες | εκνεύρισες | εκνευριζόσουν(α) | εκνευρίστηκες |
| 3 sg | εκνεύριζε | εκνεύρισε | εκνευριζόταν(ε) | εκνευρίστηκε |
| 1 pl | εκνευρίζαμε | εκνευρίσαμε | εκνευριζόμασταν, (‑όμαστε) | εκνευριστήκαμε |
| 2 pl | εκνευρίζατε | εκνευρίσατε | εκνευριζόσασταν, (‑όσαστε) | εκνευριστήκατε |
| 3 pl | εκνεύριζαν, εκνευρίζαν(ε) | εκνεύρισαν, εκνευρίσαν(ε) | εκνευρίζονταν, (εκνευριζόντουσαν) | εκνευρίστηκαν, εκνευριστήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα εκνευρίζω ➤ | θα εκνευρίσω ➤ | θα εκνευρίζομαι ➤ | θα εκνευριστώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα εκνευρίζεις, … | θα εκνευρίσεις, … | θα εκνευρίζεσαι, … | θα εκνευριστείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … εκνευρίσει έχω, έχεις, … εκνευρισμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … εκνευριστεί είμαι, είσαι, … εκνευρισμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … εκνευρίσει είχα, είχες, … εκνευρισμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … εκνευριστεί ήμουν, ήσουν, … εκνευρισμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … εκνευρίσει θα έχω, θα έχεις, … εκνευρισμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … εκνευριστεί θα είμαι, θα είσαι, … εκνευρισμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | εκνεύριζε | εκνεύρισε | — | εκνευρίσου |
| 2 pl | εκνευρίζετε | εκνευρίστε | εκνευρίζεστε | εκνευριστείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | εκνευρίζοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας εκνευρίσει ➤ | εκνευρισμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | εκνευρίσει | εκνευριστεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||