From the Ancient Greek Ἑλληνῐκός (Hellēnikós).
ελληνικός • (ellinikós) m (feminine ελληνική, neuter ελληνικό)
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ελληνικός • | ελληνική • | ελληνικό • | ελληνικοί • | ελληνικές • | ελληνικά • |
| genitive | ελληνικού • | ελληνικής • | ελληνικού • | ελληνικών • | ελληνικών • | ελληνικών • |
| accusative | ελληνικό • | ελληνική • | ελληνικό • | ελληνικούς • | ελληνικές • | ελληνικά • |
| vocative | ελληνικέ • | ελληνική • | ελληνικό • | ελληνικοί • | ελληνικές • | ελληνικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ελληνικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ελληνικός, etc.) | |||||