επίτιμος • (epítimos) m (feminine επίτιμη, neuter επίτιμο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | επίτιμος (epítimos) | επίτιμη (epítimi) | επίτιμο (epítimo) | επίτιμοι (epítimoi) | επίτιμες (epítimes) | επίτιμα (epítima) | |
genitive | επίτιμου (epítimou) | επίτιμης (epítimis) | επίτιμου (epítimou) | επίτιμων (epítimon) | επίτιμων (epítimon) | επίτιμων (epítimon) | |
accusative | επίτιμο (epítimo) | επίτιμη (epítimi) | επίτιμο (epítimo) | επίτιμους (epítimous) | επίτιμες (epítimes) | επίτιμα (epítima) | |
vocative | επίτιμε (epítime) | επίτιμη (epítimi) | επίτιμο (epítimo) | επίτιμοι (epítimoi) | επίτιμες (epítimes) | επίτιμα (epítima) |