From Ancient Greek ἐπιμένω (epiménō). By surface analysis, επι- (epi-) + μένω (méno).
επιμένω • (epiméno) (past επέμεινα, passive —)
| Active voice ➤ | ||||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | ||
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | ||
| 1 sg | επιμένω | επιμείνω | ||
| 2 sg | επιμένεις | επιμείνεις | ||
| 3 sg | επιμένει | επιμείνει | ||
| 1 pl | επιμένουμε, [‑ομε] | επιμείνουμε, [‑ομε] | ||
| 2 pl | επιμένετε | επιμείνετε | ||
| 3 pl | επιμένουν(ε) | επιμείνουν(ε) | ||
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | ||
| 1 sg | επέμενα | επέμεινα | ||
| 2 sg | επέμενες | επέμεινες | ||
| 3 sg | επέμενε | επέμεινε | ||
| 1 pl | επιμέναμε | επιμείναμε | ||
| 2 pl | επιμένατε | επιμείνατε | ||
| 3 pl | επέμεναν, επιμέναν(ε) | επέμειναν, επιμείναν(ε) | ||
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | ||
| 1 sg | θα επιμένω ➤ | θα επιμείνω ➤ | ||
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα επιμένεις, … | θα επιμείνεις, … | ||
| Perfect aspect ➤ | ||||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … επιμείνει | |||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … επιμείνει | |||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … επιμείνει | |||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | ||
| 2 sg | [επίμενε] | επίμεινε | ||
| 2 pl | επιμένετε | επιμείνετε | ||
| Other forms | ||||
| Active present participle ➤ | declinable: {επιμένων, επιμένουσα, επιμένον} indeclinable: επιμένοντας ➤ | |||
| Active perfect participle ➤ | έχοντας επιμείνει ➤ | |||
| Passive perfect participle ➤ | — | |||
| Nonfinite form ➤ | επιμείνει | |||
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||