From εἰκών (eikṓn, “figure, icon”) + κλάω (kláō, “to break”) + -της (-tēs, agent suffix).
εἰκονοκλάστης • (eikonoklástēs) m (genitive εἰκονοκλάστου); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ εἰκονοκλᾰ́στης ho eikonoklástēs |
τὼ εἰκονοκλᾰ́στᾱ tṑ eikonoklástā |
οἱ εἰκονοκλᾰ́σται hoi eikonoklástai | ||||||||||
Genitive | τοῦ εἰκονοκλᾰ́στου toû eikonoklástou |
τοῖν εἰκονοκλᾰ́σταιν toîn eikonoklástain |
τῶν εἰκονοκλᾰστῶν tôn eikonoklastôn | ||||||||||
Dative | τῷ εἰκονοκλᾰ́στῃ tôi eikonoklástēi |
τοῖν εἰκονοκλᾰ́σταιν toîn eikonoklástain |
τοῖς εἰκονοκλᾰ́σταις toîs eikonoklástais | ||||||||||
Accusative | τὸν εἰκονοκλᾰ́στην tòn eikonoklástēn |
τὼ εἰκονοκλᾰ́στᾱ tṑ eikonoklástā |
τοὺς εἰκονοκλᾰ́στᾱς toùs eikonoklástās | ||||||||||
Vocative | εἰκονοκλᾰ́στᾰ eikonoklásta |
εἰκονοκλᾰ́στᾱ eikonoklástā |
εἰκονοκλᾰ́σται eikonoklástai | ||||||||||
Notes: |
|