From εἰσφέρω (eisphérō, “to contribute”) + -η (-ē).
εἰσφορᾱ́ • (eisphorā́) f (genitive εἰσφορᾶς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ εἰσφορᾱ́ hē eisphorā́ |
τὼ εἰσφορᾱ́ tṑ eisphorā́ |
αἱ εἰσφοραί hai eisphoraí | ||||||||||
| Genitive | τῆς εἰσφορᾶς tês eisphorâs |
τοῖν εἰσφοραῖν toîn eisphoraîn |
τῶν εἰσφορῶν tôn eisphorôn | ||||||||||
| Dative | τῇ εἰσφορᾷ têi eisphorâi |
τοῖν εἰσφοραῖν toîn eisphoraîn |
ταῖς εἰσφοραῖς taîs eisphoraîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν εἰσφορᾱ́ν tḕn eisphorā́n |
τὼ εἰσφορᾱ́ tṑ eisphorā́ |
τᾱ̀ς εἰσφορᾱ́ς tā̀s eisphorā́s | ||||||||||
| Vocative | εἰσφορᾱ́ eisphorā́ |
εἰσφορᾱ́ eisphorā́ |
εἰσφοραί eisphoraí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||