εὐλογέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word εὐλογέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word εὐλογέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say εὐλογέω in singular and plural. Everything you need to know about the word εὐλογέω you have here. The definition of the word εὐλογέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofεὐλογέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From εὐ- (eu-, “good, well”) +‎ λόγος (lógos, “speech”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix). Compare εὔλογος (eúlogos, “reasonable, sensible”).

Pronunciation

 

Verb

εὐλογέω • (eulogéō)

  1. to speak well of, praise
  2. to call down the gods' favour upon, bless
  3. to bestow benefits upon
  4. (euphemistic) to curse

Inflection

   Present: εὐλογέω, εὐλογέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐλογέω εὐλογέεις εὐλογέει εὐλογέετον εὐλογέετον εὐλογέομεν εὐλογέετε εὐλογέουσῐ(ν)
subjunctive εὐλογέω εὐλογέῃς εὐλογέῃ εὐλογέητον εὐλογέητον εὐλογέωμεν εὐλογέητε εὐλογέωσῐ(ν)
optative εὐλογέοιμῐ εὐλογέοις εὐλογέοι εὐλογέοιτον εὐλογεοίτην εὐλογέοιμεν εὐλογέοιτε εὐλογέοιεν
imperative   εὐλόγεε εὐλογεέτω εὐλογέετον εὐλογεέτων   εὐλογέετε εὐλογεόντων
passive indicative εὐλογέομαι εὐλογέῃ,
εὐλογέει 		εὐλογέεται εὐλογέεσθον εὐλογέεσθον εὐλογεόμεθᾰ εὐλογέεσθε εὐλογέονται
subjunctive εὐλογέωμαι εὐλογέῃ εὐλογέηται εὐλογέησθον εὐλογέησθον εὐλογεώμεθᾰ εὐλογέησθε εὐλογέωνται
optative εὐλογεοίμην εὐλογέοιο εὐλογέοιτο εὐλογέοισθον εὐλογεοίσθην εὐλογεοίμεθᾰ εὐλογέοισθε εὐλογέοιντο
imperative   εὐλογέου εὐλογεέσθω εὐλογέεσθον εὐλογεέσθων   εὐλογέεσθε εὐλογεέσθων
active
infinitive εὐλογέειν εὐλογέεσθαι
participle m εὐλογέων εὐλογεόμενος
f εὐλογέουσᾰ εὐλογεομένη
n εὐλογέον εὐλογεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: εὐλογῶ, εὐλογοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐλογῶ εὐλογεῖς εὐλογεῖ εὐλογεῖτον εὐλογεῖτον εὐλογοῦμεν εὐλογεῖτε εὐλογοῦσῐ(ν)
subjunctive εὐλογῶ εὐλογῇς εὐλογῇ εὐλογῆτον εὐλογῆτον εὐλογῶμεν εὐλογῆτε εὐλογῶσῐ(ν)
optative εὐλογοίην,
εὐλογοῖμῐ 		εὐλογοίης,
εὐλογοῖς 		εὐλογοίη,
εὐλογοῖ 		εὐλογοῖτον,
εὐλογοίητον 		εὐλογοίτην,
εὐλογοιήτην 		εὐλογοῖμεν,
εὐλογοίημεν 		εὐλογοῖτε,
εὐλογοίητε 		εὐλογοῖεν,
εὐλογοίησᾰν
imperative   εὐλόγει εὐλογείτω εὐλογεῖτον εὐλογείτων   εὐλογεῖτε εὐλογούντων
passive indicative εὐλογοῦμαι εὐλογεῖ,
εὐλογῇ 		εὐλογεῖται εὐλογεῖσθον εὐλογεῖσθον εὐλογούμεθᾰ εὐλογεῖσθε εὐλογοῦνται
subjunctive εὐλογῶμαι εὐλογῇ εὐλογῆται εὐλογῆσθον εὐλογῆσθον εὐλογώμεθᾰ εὐλογῆσθε εὐλογῶνται
optative εὐλογοίμην εὐλογοῖο εὐλογοῖτο εὐλογοῖσθον εὐλογοίσθην εὐλογοίμεθᾰ εὐλογοῖσθε εὐλογοῖντο
imperative   εὐλογοῦ εὐλογείσθω εὐλογεῖσθον εὐλογείσθων   εὐλογεῖσθε εὐλογείσθων
active
infinitive εὐλογεῖν εὐλογεῖσθαι
participle m εὐλογῶν εὐλογούμενος
f εὐλογοῦσᾰ εὐλογουμένη
n εὐλογοῦν εὐλογούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ηὐλόγεον, ηὐλογεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ηὐλόγεον ηὐλόγεες ηὐλόγεε(ν) ηὐλογέετον ηὐλογεέτην ηὐλογέομεν ηὐλογέετε ηὐλόγεον
passive indicative ηὐλογεόμην ηὐλογέου ηὐλογέετο ηὐλογέεσθον ηὐλογεέσθην ηὐλογεόμεθᾰ ηὐλογέεσθε ηὐλογέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ηὐλόγουν, ηὐλογούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ηὐλόγουν ηὐλόγεις ηὐλόγει ηὐλογεῖτον ηὐλογείτην ηὐλογοῦμεν ηὐλογεῖτε ηὐλόγουν
passive indicative ηὐλογούμην ηὐλογοῦ ηὐλογεῖτο ηὐλογεῖσθον ηὐλογείσθην ηὐλογούμεθᾰ ηὐλογεῖσθε ηὐλογοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: εὐλόγεον, εὐλογεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐλόγεον εὐλόγεες εὐλόγεε(ν) εὐλογέετον εὐλογεέτην εὐλογέομεν εὐλογέετε εὐλόγεον
passive indicative εὐλογεόμην εὐλογέου εὐλογέετο εὐλογέεσθον εὐλογεέσθην εὐλογεόμεθᾰ εὐλογέεσθε εὐλογέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: εὐλόγουν, εὐλογούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐλόγουν εὐλόγεις εὐλόγει εὐλογεῖτον εὐλογείτην εὐλογοῦμεν εὐλογεῖτε εὐλόγουν
passive indicative εὐλογούμην εὐλογοῦ εὐλογεῖτο εὐλογεῖσθον εὐλογείσθην εὐλογούμεθᾰ εὐλογεῖσθε εὐλογοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: εὐλογήσω, εὐλογηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐλογήσω εὐλογήσεις εὐλογήσει εὐλογήσετον εὐλογήσετον εὐλογήσομεν εὐλογήσετε εὐλογήσουσῐ(ν)
optative εὐλογήσοιμῐ εὐλογήσοις εὐλογήσοι εὐλογήσοιτον εὐλογησοίτην εὐλογήσοιμεν εὐλογήσοιτε εὐλογήσοιεν
passive indicative εὐλογηθήσομαι εὐλογηθήσῃ εὐλογηθήσεται εὐλογηθήσεσθον εὐλογηθήσεσθον εὐλογηθησόμεθᾰ εὐλογηθήσεσθε εὐλογηθήσονται
optative εὐλογηθησοίμην εὐλογηθήσοιο εὐλογηθήσοιτο εὐλογηθήσοισθον εὐλογηθησοίσθην εὐλογηθησοίμεθᾰ εὐλογηθήσοισθε εὐλογηθήσοιντο
active passive
infinitive εὐλογήσειν εὐλογηθήσεσθαι
participle m εὐλογήσων εὐλογηθησόμενος
f εὐλογήσουσᾰ εὐλογηθησομένη
n εὐλογῆσον εὐλογηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ηὐλόγησᾰ, ηὐλογήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ηὐλόγησᾰ ηὐλόγησᾰς ηὐλόγησε(ν) ηὐλογήσᾰτον ηὐλογησᾰ́την ηὐλογήσᾰμεν ηὐλογήσᾰτε ηὐλόγησᾰν
subjunctive εὐλογήσω εὐλογήσῃς εὐλογήσῃ εὐλογήσητον εὐλογήσητον εὐλογήσωμεν εὐλογήσητε εὐλογήσωσῐ(ν)
optative εὐλογήσαιμῐ εὐλογήσειᾰς,
εὐλογήσαις 		εὐλογήσειε(ν),
εὐλογήσαι 		εὐλογήσαιτον εὐλογησαίτην εὐλογήσαιμεν εὐλογήσαιτε εὐλογήσειᾰν,
εὐλογήσαιεν
imperative   εὐλόγησον εὐλογησᾰ́τω εὐλογήσᾰτον εὐλογησᾰ́των   εὐλογήσᾰτε εὐλογησᾰ́ντων
passive indicative ηὐλογήθην ηὐλογήθης ηὐλογήθη ηὐλογήθητον ηὐλογηθήτην ηὐλογήθημεν ηὐλογήθητε ηὐλογήθησᾰν
subjunctive εὐλογηθῶ εὐλογηθῇς εὐλογηθῇ εὐλογηθῆτον εὐλογηθῆτον εὐλογηθῶμεν εὐλογηθῆτε εὐλογηθῶσῐ(ν)
optative εὐλογηθείην εὐλογηθείης εὐλογηθείη εὐλογηθεῖτον,
εὐλογηθείητον 		εὐλογηθείτην,
εὐλογηθειήτην 		εὐλογηθεῖμεν,
εὐλογηθείημεν 		εὐλογηθεῖτε,
εὐλογηθείητε 		εὐλογηθεῖεν,
εὐλογηθείησᾰν
imperative   εὐλογήθητῐ εὐλογηθήτω εὐλογήθητον εὐλογηθήτων   εὐλογήθητε εὐλογηθέντων
active passive
infinitive εὐλογῆσαι εὐλογηθῆναι
participle m εὐλογήσᾱς εὐλογηθείς
f εὐλογήσᾱσᾰ εὐλογηθεῖσᾰ
n εὐλογῆσᾰν εὐλογηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: εὐλόγησᾰ, εὐλογήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐλόγησᾰ εὐλόγησᾰς εὐλόγησε(ν) εὐλογήσᾰτον εὐλογησᾰ́την εὐλογήσᾰμεν εὐλογήσᾰτε εὐλόγησᾰν
subjunctive εὐλογήσω εὐλογήσῃς εὐλογήσῃ εὐλογήσητον εὐλογήσητον εὐλογήσωμεν εὐλογήσητε εὐλογήσωσῐ(ν)
optative εὐλογήσαιμῐ εὐλογήσειᾰς,
εὐλογήσαις 		εὐλογήσειε(ν),
εὐλογήσαι 		εὐλογήσαιτον εὐλογησαίτην εὐλογήσαιμεν εὐλογήσαιτε εὐλογήσειᾰν,
εὐλογήσαιεν
imperative   εὐλόγησον εὐλογησᾰ́τω εὐλογήσᾰτον εὐλογησᾰ́των   εὐλογήσᾰτε εὐλογησᾰ́ντων
passive indicative εὐλογήθην εὐλογήθης εὐλογήθη εὐλογήθητον εὐλογηθήτην εὐλογήθημεν εὐλογήθητε εὐλογήθησᾰν
subjunctive εὐλογηθῶ εὐλογηθῇς εὐλογηθῇ εὐλογηθῆτον εὐλογηθῆτον εὐλογηθῶμεν εὐλογηθῆτε εὐλογηθῶσῐ(ν)
optative εὐλογηθείην εὐλογηθείης εὐλογηθείη εὐλογηθεῖτον,
εὐλογηθείητον 		εὐλογηθείτην,
εὐλογηθειήτην 		εὐλογηθεῖμεν,
εὐλογηθείημεν 		εὐλογηθεῖτε,
εὐλογηθείητε 		εὐλογηθεῖεν,
εὐλογηθείησᾰν
imperative   εὐλογήθητῐ εὐλογηθήτω εὐλογήθητον εὐλογηθήτων   εὐλογήθητε εὐλογηθέντων
active passive
infinitive εὐλογῆσαι εὐλογηθῆναι
participle m εὐλογήσᾱς εὐλογηθείς
f εὐλογήσᾱσᾰ εὐλογηθεῖσᾰ
n εὐλογῆσᾰν εὐλογηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: εὐλόγηκᾰ, εὐλόγημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐλόγηκᾰ εὐλόγηκᾰς εὐλόγηκε(ν) εὐλογήκᾰτον εὐλογήκᾰτον εὐλογήκᾰμεν εὐλογήκᾰτε εὐλογήκᾱσῐ(ν)
subjunctive εὐλογήκω εὐλογήκῃς εὐλογήκῃ εὐλογήκητον εὐλογήκητον εὐλογήκωμεν εὐλογήκητε εὐλογήκωσῐ(ν)
optative εὐλογήκοιμῐ,
εὐλογηκοίην 		εὐλογήκοις,
εὐλογηκοίης 		εὐλογήκοι,
εὐλογηκοίη 		εὐλογήκοιτον εὐλογηκοίτην εὐλογήκοιμεν εὐλογήκοιτε εὐλογήκοιεν
imperative   εὐλόγηκε εὐλογηκέτω εὐλογήκετον εὐλογηκέτων   εὐλογήκετε εὐλογηκόντων
passive indicative εὐλόγημαι εὐλόγησαι εὐλόγηται εὐλόγησθον εὐλόγησθον εὐλογήμεθᾰ εὐλόγησθε εὐλόγηνται
subjunctive εὐλογημένος ὦ εὐλογημένος ᾖς εὐλογημένος ᾖ εὐλογημένω ἦτον εὐλογημένω ἦτον εὐλογημένοι ὦμεν εὐλογημένοι ἦτε εὐλογημένοι ὦσῐ(ν)
optative εὐλογημένος εἴην εὐλογημένος εἴης εὐλογημένος εἴη εὐλογημένω εἴητον/εἶτον εὐλογημένω εἰήτην/εἴτην εὐλογημένοι εἴημεν/εἶμεν εὐλογημένοι εἴητε/εἶτε εὐλογημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   εὐλόγησο εὐλογήσθω εὐλόγησθον εὐλογήσθων   εὐλόγησθε εὐλογήσθων
active
infinitive εὐλογηκέναι εὐλογῆσθαι
participle m εὐλογηκώς εὐλογημένος
f εὐλογηκυῖᾰ εὐλογημένη
n εὐλογηκός εὐλογημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: εὐλογήκειν, εὐλογήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐλογήκειν,
εὐλογήκη 		εὐλογήκεις,
εὐλογήκης 		εὐλογήκει(ν) εὐλογήκετον εὐλογηκέτην εὐλογήκεμεν εὐλογήκετε εὐλογήκεσᾰν
passive indicative εὐλογήμην εὐλόγησο εὐλόγητο εὐλόγησθον εὐλογήσθην εὐλογήμεθᾰ εὐλόγησθε εὐλόγηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • Greek: ευλογώ (evlogó)
  • → Old Church Slavonic: благословити (blagosloviti)

References

Wikious
Boobota
Sagapedia