εὐνομέομαι

Hello, you have come here looking for the meaning of the word εὐνομέομαι. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word εὐνομέομαι, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say εὐνομέομαι in singular and plural. Everything you need to know about the word εὐνομέομαι you have here. The definition of the word εὐνομέομαι will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofεὐνομέομαι, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

εὐ- (eu-) +‎ νόμος (nómos) +‎ -έομαι (-éomai)

Pronunciation

 

Verb

εὐνομέομαι • (eunoméomai)

  1. to have good laws, to be well-ordered

Conjugation

   Present: εὐνομέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative εὐνομέομαι εὐνομέῃ,
εὐνομέει 		εὐνομέεται εὐνομέεσθον εὐνομέεσθον εὐνομεόμεθᾰ εὐνομέεσθε εὐνομέονται
subjunctive εὐνομέωμαι εὐνομέῃ εὐνομέηται εὐνομέησθον εὐνομέησθον εὐνομεώμεθᾰ εὐνομέησθε εὐνομέωνται
optative εὐνομεοίμην εὐνομέοιο εὐνομέοιτο εὐνομέοισθον εὐνομεοίσθην εὐνομεοίμεθᾰ εὐνομέοισθε εὐνομέοιντο
imperative   εὐνομέου εὐνομεέσθω εὐνομέεσθον εὐνομεέσθων   εὐνομέεσθε εὐνομεέσθων
middle/passive
infinitive εὐνομέεσθαι
participle m εὐνομεόμενος
f εὐνομεομένη
n εὐνομεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: εὐνομοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative εὐνομοῦμαι εὐνομεῖ,
εὐνομῇ 		εὐνομεῖται εὐνομεῖσθον εὐνομεῖσθον εὐνομούμεθᾰ εὐνομεῖσθε εὐνομοῦνται
subjunctive εὐνομῶμαι εὐνομῇ εὐνομῆται εὐνομῆσθον εὐνομῆσθον εὐνομώμεθᾰ εὐνομῆσθε εὐνομῶνται
optative εὐνομοίμην εὐνομοῖο εὐνομοῖτο εὐνομοῖσθον εὐνομοίσθην εὐνομοίμεθᾰ εὐνομοῖσθε εὐνομοῖντο
imperative   εὐνομοῦ εὐνομείσθω εὐνομεῖσθον εὐνομείσθων   εὐνομεῖσθε εὐνομείσθων
middle/passive
infinitive εὐνομεῖσθαι
participle m εὐνομούμενος
f εὐνομουμένη
n εὐνομούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ηὐνομεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ηὐνομεόμην ηὐνομέου ηὐνομέετο ηὐνομέεσθον ηὐνομεέσθην ηὐνομεόμεθᾰ ηὐνομέεσθε ηὐνομέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ηὐνομούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ηὐνομούμην ηὐνομοῦ ηὐνομεῖτο ηὐνομεῖσθον ηὐνομείσθην ηὐνομούμεθᾰ ηὐνομεῖσθε ηὐνομοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: εὐνομήσομαι, εὐνομηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative εὐνομήσομαι εὐνομήσῃ,
εὐνομήσει 		εὐνομήσεται εὐνομήσεσθον εὐνομήσεσθον εὐνομησόμεθᾰ εὐνομήσεσθε εὐνομήσονται
optative εὐνομησοίμην εὐνομήσοιο εὐνομήσοιτο εὐνομήσοισθον εὐνομησοίσθην εὐνομησοίμεθᾰ εὐνομήσοισθε εὐνομήσοιντο
passive indicative εὐνομηθήσομαι εὐνομηθήσῃ εὐνομηθήσεται εὐνομηθήσεσθον εὐνομηθήσεσθον εὐνομηθησόμεθᾰ εὐνομηθήσεσθε εὐνομηθήσονται
optative εὐνομηθησοίμην εὐνομηθήσοιο εὐνομηθήσοιτο εὐνομηθήσοισθον εὐνομηθησοίσθην εὐνομηθησοίμεθᾰ εὐνομηθήσοισθε εὐνομηθήσοιντο
middle passive
infinitive εὐνομήσεσθαι εὐνομηθήσεσθαι
participle m εὐνομησόμενος εὐνομηθησόμενος
f εὐνομησομένη εὐνομηθησομένη
n εὐνομησόμενον εὐνομηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ηὐνομησᾰ́μην, ηὐνομήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ηὐνομησᾰ́μην ηὐνομήσω ηὐνομήσᾰτο ηὐνομήσᾰσθον ηὐνομησᾰ́σθην ηὐνομησᾰ́μεθᾰ ηὐνομήσᾰσθε ηὐνομήσᾰντο
subjunctive εὐνομήσωμαι εὐνομήσῃ εὐνομήσηται εὐνομήσησθον εὐνομήσησθον εὐνομησώμεθᾰ εὐνομήσησθε εὐνομήσωνται
optative εὐνομησαίμην εὐνομήσαιο εὐνομήσαιτο εὐνομήσαισθον εὐνομησαίσθην εὐνομησαίμεθᾰ εὐνομήσαισθε εὐνομήσαιντο
imperative   εὐνόμησαι εὐνομησᾰ́σθω εὐνομήσᾰσθον εὐνομησᾰ́σθων   εὐνομήσᾰσθε εὐνομησᾰ́σθων
passive indicative ηὐνομήθην ηὐνομήθης ηὐνομήθη ηὐνομήθητον ηὐνομηθήτην ηὐνομήθημεν ηὐνομήθητε ηὐνομήθησᾰν
subjunctive εὐνομηθῶ εὐνομηθῇς εὐνομηθῇ εὐνομηθῆτον εὐνομηθῆτον εὐνομηθῶμεν εὐνομηθῆτε εὐνομηθῶσῐ(ν)
optative εὐνομηθείην εὐνομηθείης εὐνομηθείη εὐνομηθεῖτον,
εὐνομηθείητον 		εὐνομηθείτην,
εὐνομηθειήτην 		εὐνομηθεῖμεν,
εὐνομηθείημεν 		εὐνομηθεῖτε,
εὐνομηθείητε 		εὐνομηθεῖεν,
εὐνομηθείησᾰν
imperative   εὐνομήθητῐ εὐνομηθήτω εὐνομήθητον εὐνομηθήτων   εὐνομήθητε εὐνομηθέντων
middle passive
infinitive εὐνομήσᾰσθαι εὐνομηθῆναι
participle m εὐνομησᾰ́μενος εὐνομηθείς
f εὐνομησᾰμένη εὐνομηθεῖσᾰ
n εὐνομησᾰ́μενον εὐνομηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: εὐνομησᾰ́μην, εὐνομήθην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative εὐνομησᾰ́μην εὐνομήσω εὐνομήσᾰτο εὐνομήσᾰσθον εὐνομησᾰ́σθην εὐνομησᾰ́μεθᾰ εὐνομήσᾰσθε εὐνομήσᾰντο
passive indicative εὐνομήθην εὐνομήθης εὐνομήθη εὐνομήθητον εὐνομηθήτην εὐνομήθημεν εὐνομήθητε εὐνομήθησᾰν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: εὐνόμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative εὐνόμημαι εὐνόμησαι εὐνόμηται εὐνόμησθον εὐνόμησθον εὐνομήμεθᾰ εὐνόμησθε εὐνόμηνται
subjunctive εὐνομημένος ὦ εὐνομημένος ᾖς εὐνομημένος ᾖ εὐνομημένω ἦτον εὐνομημένω ἦτον εὐνομημένοι ὦμεν εὐνομημένοι ἦτε εὐνομημένοι ὦσῐ(ν)
optative εὐνομημένος εἴην εὐνομημένος εἴης εὐνομημένος εἴη εὐνομημένω εἴητον/εἶτον εὐνομημένω εἰήτην/εἴτην εὐνομημένοι εἴημεν/εἶμεν εὐνομημένοι εἴητε/εἶτε εὐνομημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   εὐνόμησο εὐνομήσθω εὐνόμησθον εὐνομήσθων   εὐνόμησθε εὐνομήσθων
middle/passive
infinitive εὐνομῆσθαι
participle m εὐνομημένος
f εὐνομημένη
n εὐνομημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia