ηνωμένος • (inoménos) m (feminine ηνωμένη, neuter ηνωμένο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ηνωμένος (inoménos) | ηνωμένη (inoméni) | ηνωμένο (inoméno) | ηνωμένοι (inoménoi) | ηνωμένες (inoménes) | ηνωμένα (inoména) | |
genitive | ηνωμένου (inoménou) | ηνωμένης (inoménis) | ηνωμένου (inoménou) | ηνωμένων (inoménon) | ηνωμένων (inoménon) | ηνωμένων (inoménon) | |
accusative | ηνωμένο (inoméno) | ηνωμένη (inoméni) | ηνωμένο (inoméno) | ηνωμένους (inoménous) | ηνωμένες (inoménes) | ηνωμένα (inoména) | |
vocative | ηνωμένε (inoméne) | ηνωμένη (inoméni) | ηνωμένο (inoméno) | ηνωμένοι (inoménoi) | ηνωμένες (inoménes) | ηνωμένα (inoména) |