Learned borrowing from Ancient Greek ἡττῶμαι (hēttômai).[1]
ηττώμαι • (ittómai) deponent (past ηττήθηκα, ppp ηττημένος)
| Passive voice ➤ | ||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ |
| 1 sg | ηττώμαι | ηττηθώ |
| 2 sg | ηττάσαι | ηττηθείς |
| 3 sg | ηττάται | ηττηθεί |
| 1 pl | ηττόμαστε, {‑ώμεθα} | ηττηθούμε |
| 2 pl | ηττάστε, {‑άσθε} | ηττηθείτε |
| 3 pl | ηττώνται | ηττηθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ |
| 1 sg | ηττόμουν(α) | ηττήθηκα |
| 2 sg | ηττόσουν(α) | ηττήθηκες |
| 3 sg | ηττόταν(ε), {ηττάτο} | ηττήθηκε |
| 1 pl | ηττόμασταν, (‑όμαστε) | ηττηθήκαμε |
| 2 pl | ηττόσασταν, (‑όσαστε) | ηττηθήκατε |
| 3 pl | ηττονταν, (ηττόντουσαν), {ηττώντο} | ηττήθηκαν, ηττηθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ |
| 1 sg | θα ηττώμαι ➤ | θα ηττηθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα ηττάσαι, … | θα ηττηθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | ||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … ηττηθεί είμαι, είσαι, … ηττημένος, ‑η, ‑ο | |
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … ηττηθεί ήμουν, ήσουν, … ηττημένος , ‑η, ‑ο | |
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … ηττηθεί θα είμαι, θα είσαι, … ηττημένος , ‑η, ‑ο | |
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | — | ηττήσου |
| 2 pl | (ηττάστε), {ηττάσθε} | ηττηθείτε |
| Other forms | Passive voice | |
| Present participle ➤ | — | |
| Perfect participle ➤ | ηττημένος, ‑η, ‑ο ➤ | |
| Nonfinite form ➤ | ηττηθεί | |
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |