From ήχος (íchos, “sound”) + -ρός (-rós).
ηχηρός • (ichirós) m (feminine ηχηρή, neuter ηχηρό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ηχηρός (ichirós) | ηχηρή (ichirí) | ηχηρό (ichiró) | ηχηροί (ichiroí) | ηχηρές (ichirés) | ηχηρά (ichirá) | |
| genitive | ηχηρού (ichiroú) | ηχηρής (ichirís) | ηχηρού (ichiroú) | ηχηρών (ichirón) | ηχηρών (ichirón) | ηχηρών (ichirón) | |
| accusative | ηχηρό (ichiró) | ηχηρή (ichirí) | ηχηρό (ichiró) | ηχηρούς (ichiroús) | ηχηρές (ichirés) | ηχηρά (ichirá) | |
| vocative | ηχηρέ (ichiré) | ηχηρή (ichirí) | ηχηρό (ichiró) | ηχηροί (ichiroí) | ηχηρές (ichirés) | ηχηρά (ichirá) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ηχηρός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ηχηρός, etc.)