θείνω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word θείνω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word θείνω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say θείνω in singular and plural. Everything you need to know about the word θείνω you have here. The definition of the word θείνω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofθείνω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *kʷʰéňňō, from Proto-Indo-European *gʷʰen-.

Cognates include Sanskrit हन्ति (hanti); Avestan 𐬘𐬀𐬌𐬥𐬙𐬌 (jainti); Old Armenian գան (gan) and ջնեմ (ǰnem); Latin offendō, and Old English bana (English bane). See also the aorist ἔπεφνον (épephnon) and the noun φόνος (phónos).

Pronunciation

 

Verb

θείνω • (theínō)

  1. to strike, wound

Inflection

   Present: θείνω, θείνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θείνω θείνεις θείνει θείνετον θείνετον θείνομεν θείνετε θείνουσῐ(ν)
subjunctive θείνω θείνῃς θείνῃ θείνητον θείνητον θείνωμεν θείνητε θείνωσῐ(ν)
optative θείνοιμῐ θείνοις θείνοι θείνοιτον θεινοίτην θείνοιμεν θείνοιτε θείνοιεν
imperative   θεῖνε θεινέτω θείνετον θεινέτων   θείνετε θεινόντων
middle/
passive 		indicative θείνομαι θείνῃ,
θείνει 		θείνεται θείνεσθον θείνεσθον θεινόμεθᾰ θείνεσθε θείνονται
subjunctive θείνωμαι θείνῃ θείνηται θείνησθον θείνησθον θεινώμεθᾰ θείνησθε θείνωνται
optative θεινοίμην θείνοιο θείνοιτο θείνοισθον θεινοίσθην θεινοίμεθᾰ θείνοισθε θείνοιντο
imperative   θείνου θεινέσθω θείνεσθον θεινέσθων   θείνεσθε θεινέσθων
active middle/passive
infinitive θείνειν θείνεσθαι
participle m θείνων θεινόμενος
f θείνουσᾰ θεινομένη
n θεῖνον θεινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔθεινον, ἐθεινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔθεινον ἔθεινες ἔθεινε(ν) ἐθείνετον ἐθεινέτην ἐθείνομεν ἐθείνετε ἔθεινον
middle/
passive 		indicative ἐθεινόμην ἐθείνου ἐθείνετο ἐθείνεσθον ἐθεινέσθην ἐθεινόμεθᾰ ἐθείνεσθε ἐθείνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: θενέω, θενέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θενέω θενέεις θενέει θενέετον θενέετον θενέομεν θενέετε θενέουσῐ(ν)
optative θενέοιμῐ θενέοις θενέοι θενέοιτον θενεοίτην θενέοιμεν θενέοιτε θενέοιεν
middle indicative θενέομαι θενέῃ,
θενέει 		θενέεται θενέεσθον θενέεσθον θενεόμεθᾰ θενέεσθε θενέονται
optative θενεοίμην θενέοιο θενέοιτο θενέοισθον θενεοίσθην θενεοίμεθᾰ θενέοισθε θενέοιντο
active middle
infinitive θενέειν θενέεσθαι
participle m θενέων θενεόμενος
f θενέουσᾰ θενεομένη
n θενέον θενεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: θενῶ, θενοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θενῶ θενεῖς θενεῖ θενεῖτον θενεῖτον θενοῦμεν θενεῖτε θενοῦσῐ(ν)
optative θενοίην,
θενοῖμῐ 		θενοίης,
θενοῖς 		θενοίη,
θενοῖ 		θενοῖτον,
θενοίητον 		θενοίτην,
θενοιήτην 		θενοῖμεν,
θενοίημεν 		θενοῖτε,
θενοίητε 		θενοῖεν,
θενοίησᾰν
middle indicative θενοῦμαι θενῇ θενεῖται θενεῖσθον θενεῖσθον θενούμεθᾰ θενεῖσθε θενοῦνται
optative θενοίμην θενοῖο θενοῖτο θενοῖσθον θενοίσθην θενοίμεθᾰ θενοῖσθε θενοῖντο
active middle
infinitive θενεῖν θενεῖσθαι
participle m θενῶν θενούμενος
f θενοῦσᾰ θενουμένη
n θενοῦν θενούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔθεινᾰ, ἐθεινᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔθεινᾰ ἔθεινᾰς ἔθεινε(ν) ἐθείνᾰτον ἐθεινᾰ́την ἐθείνᾰμεν ἐθείνᾰτε ἔθεινᾰν
subjunctive θείνω θείνῃς θείνῃ θείνητον θείνητον θείνωμεν θείνητε θείνωσῐ(ν)
optative θείναιμῐ θείνειᾰς,
θείναις 		θείνειε(ν),
θείναι 		θείναιτον θειναίτην θείναιμεν θείναιτε θείνειᾰν,
θείναιεν
imperative   θεῖνον θεινᾰ́τω θείνᾰτον θεινᾰ́των   θείνᾰτε θεινᾰ́ντων
middle indicative ἐθεινᾰ́μην ἐθείνω ἐθείνᾰτο ἐθείνᾰσθον ἐθεινᾰ́σθην ἐθεινᾰ́μεθᾰ ἐθείνᾰσθε ἐθείνᾰντο
subjunctive θείνωμαι θείνῃ θείνηται θείνησθον θείνησθον θεινώμεθᾰ θείνησθε θείνωνται
optative θειναίμην θείναιο θείναιτο θείναισθον θειναίσθην θειναίμεθᾰ θείναισθε θείναιντο
imperative   θεῖναι θεινᾰ́σθω θείνᾰσθον θεινᾰ́σθων   θείνᾰσθε θεινᾰ́σθων
active middle
infinitive θεῖναι θείνᾰσθαι
participle m θείνᾱς θεινᾰ́μενος
f θείνᾱσᾰ θεινᾰμένη
n θεῖνᾰν θεινᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔθενον, ἐθενόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔθενον ἔθενες ἔθενε(ν) ἐθένετον ἐθενέτην ἐθένομεν ἐθένετε ἔθενον
subjunctive θένω θένῃς θένῃ θένητον θένητον θένωμεν θένητε θένωσῐ(ν)
optative θένοιμῐ θένοις θένοι θένοιτον θενοίτην θένοιμεν θένοιτε θένοιεν
imperative   θένε θενέτω θένετον θενέτων   θένετε θενόντων
middle indicative ἐθενόμην ἐθένου ἐθένετο ἐθένεσθον ἐθενέσθην ἐθενόμεθᾰ ἐθένεσθε ἐθένοντο
subjunctive θένωμαι θένῃ θένηται θένησθον θένησθον θενώμεθᾰ θένησθε θένωνται
optative θενοίμην θένοιο θένοιτο θένοισθον θενοίσθην θενοίμεθᾰ θένοισθε θένοιντο
imperative   θενοῦ θενέσθω θένεσθον θενέσθων   θένεσθε θενέσθων
active middle
infinitive θενεῖν θενέσθαι
participle m θενών θενόμενος
f θενοῦσᾰ θενομένη
n θενόν θενόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

  • “θείνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “θείνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “θείνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • θείνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • θείνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “θείνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
Wikious
Boobota
Sagapedia