Learnedly from ιδέα (idéa) + -τός (-tós), erroneously formed by analogy with θεατός (theatós). Calque of French idéal.[1]
ιδεατός • (ideatós) m (feminine ιδεατή, neuter ιδεατό)
number case \ gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | ιδεατός • | ιδεατή • | ιδεατό • | ιδεατοί • | ιδεατές • | ιδεατά • |
genitive | ιδεατού • | ιδεατής • | ιδεατού • | ιδεατών • | ιδεατών • | ιδεατών • |
accusative | ιδεατό • | ιδεατή • | ιδεατό • | ιδεατούς • | ιδεατές • | ιδεατά • |
vocative | ιδεατέ • | ιδεατή • | ιδεατό • | ιδεατοί • | ιδεατές • | ιδεατά • |