From ίπταμαι (íptamai, “to fly”), learned from Koine Greek ἵπταμαι (híptamai), late form of Ancient Greek πέτομαι (pétomai), from Proto-Indo-European *péth₂eti (“to fly”) from the root *peth₂- (literally “to spread one’s wings”).
ιπτάμενος • (iptámenos) m (feminine ιπτάμενη, neuter ιπτάμενο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ιπτάμενος (iptámenos) | ιπτάμενη (iptámeni) | ιπτάμενο (iptámeno) | ιπτάμενοι (iptámenoi) | ιπτάμενες (iptámenes) | ιπτάμενα (iptámena) | |
| genitive | ιπτάμενου (iptámenou) | ιπτάμενης (iptámenis) | ιπτάμενου (iptámenou) | ιπτάμενων (iptámenon) | ιπτάμενων (iptámenon) | ιπτάμενων (iptámenon) | |
| accusative | ιπτάμενο (iptámeno) | ιπτάμενη (iptámeni) | ιπτάμενο (iptámeno) | ιπτάμενους (iptámenous) | ιπτάμενες (iptámenes) | ιπτάμενα (iptámena) | |
| vocative | ιπτάμενε (iptámene) | ιπτάμενη (iptámeni) | ιπτάμενο (iptámeno) | ιπτάμενοι (iptámenoi) | ιπτάμενες (iptámenes) | ιπτάμενα (iptámena) | |
ιπτάμενος • (iptámenos) m (plural ιπτάμενοι)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ιπτάμενος (iptámenos) | ιπτάμενοι (iptámenoi) |
| genitive | ιπτάμενου (iptámenou) ιπταμένου (iptaménou) |
ιπτάμενων (iptámenon) ιπταμένων (iptaménon) |
| accusative | ιπτάμενο (iptámeno) | ιπτάμενους (iptámenous) ιπταμένους (iptaménous) |
| vocative | ιπτάμενε (iptámene) | ιπτάμενοι (iptámenoi) |
Second forms are formal.