ισο- (iso-, “equal”) + ταχύς (tachýs, “fast”)
ισοταχής • (isotachís) m (feminine ισοταχής, neuter ισοταχές)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ισοταχής (isotachís) | ισοταχής (isotachís) | ισοταχές (isotachés) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχή (isotachí) | |
genitive | ισοταχούς (isotachoús) ισοταχή (isotachí) |
ισοταχούς (isotachoús) | ισοταχούς (isotachoús) | ισοταχών (isotachón) | ισοταχών (isotachón) | ισοταχών (isotachón) | |
accusative | ισοταχή (isotachí) | ισοταχή (isotachí) | ισοταχές (isotachés) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχή (isotachí) | |
vocative | ισοταχή (isotachí) ισοταχής (isotachís) |
ισοταχής (isotachís) | ισοταχές (isotachés) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχείς (isotacheís) | ισοταχή (isotachí) |