From Κένταυρος (Kéntauros, “a savage Thessalian race”).
κένταυρος • (kéntauros) m (genitive κενταύρου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ κένταυρος ho kéntauros |
τὼ κενταύρω tṑ kentaúrō |
οἱ κένταυροι hoi kéntauroi | ||||||||||
Genitive | τοῦ κενταύρου toû kentaúrou |
τοῖν κενταύροιν toîn kentaúroin |
τῶν κενταύρων tôn kentaúrōn | ||||||||||
Dative | τῷ κενταύρῳ tôi kentaúrōi |
τοῖν κενταύροιν toîn kentaúroin |
τοῖς κενταύροις toîs kentaúrois | ||||||||||
Accusative | τὸν κένταυρον tòn kéntauron |
τὼ κενταύρω tṑ kentaúrō |
τοὺς κενταύρους toùs kentaúrous | ||||||||||
Vocative | κένταυρε kéntaure |
κενταύρω kentaúrō |
κένταυροι kéntauroi | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek κένταυρος (kéntauros).
κένταυρος • (kéntavros) m (plural κένταυροι)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | κένταυρος (kéntavros) | κένταυροι (kéntavroi) |
genitive | κένταυρου (kéntavrou) κενταύρου (kentávrou) |
κένταυρων (kéntavron) κενταύρων (kentávron) |
accusative | κένταυρο (kéntavro) | κένταυρους (kéntavrous) κενταύρους (kentávrous) |
vocative | κένταυρε (kéntavre) | κένταυροι (kéntavroi) |
Second forms are formal.