Learnedly from the κακουργηματ- stem of κακούργημα (kakoúrgima) + -ικός (-ikós).[1]
κακουργηματικός • (kakourgimatikós) m (feminine κακουργηματική, neuter κακουργηματικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | κακουργηματικός (kakourgimatikós) | κακουργηματική (kakourgimatikí) | κακουργηματικό (kakourgimatikó) | κακουργηματικοί (kakourgimatikoí) | κακουργηματικές (kakourgimatikés) | κακουργηματικά (kakourgimatiká) | |
| genitive | κακουργηματικού (kakourgimatikoú) | κακουργηματικής (kakourgimatikís) | κακουργηματικού (kakourgimatikoú) | κακουργηματικών (kakourgimatikón) | κακουργηματικών (kakourgimatikón) | κακουργηματικών (kakourgimatikón) | |
| accusative | κακουργηματικό (kakourgimatikó) | κακουργηματική (kakourgimatikí) | κακουργηματικό (kakourgimatikó) | κακουργηματικούς (kakourgimatikoús) | κακουργηματικές (kakourgimatikés) | κακουργηματικά (kakourgimatiká) | |
| vocative | κακουργηματικέ (kakourgimatiké) | κακουργηματική (kakourgimatikí) | κακουργηματικό (kakourgimatikó) | κακουργηματικοί (kakourgimatikoí) | κακουργηματικές (kakourgimatikés) | κακουργηματικά (kakourgimatiká) | |