From κατηγορέω (katēgoréō) + -μα (-ma).
κᾰτηγόρημᾰ • (katēgórēma) n (genitive κᾰτηγορήμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ κᾰτηγόρημᾰ tò katēgórēma |
τὼ κᾰτηγορήμᾰτε tṑ katēgorḗmate |
τᾰ̀ κᾰτηγορήμᾰτᾰ tà katēgorḗmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κᾰτηγορήμᾰτος toû katēgorḗmatos |
τοῖν κᾰτηγορημᾰ́τοιν toîn katēgorēmátoin |
τῶν κᾰτηγορημᾰ́των tôn katēgorēmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κᾰτηγορήμᾰτῐ tôi katēgorḗmati |
τοῖν κᾰτηγορημᾰ́τοιν toîn katēgorēmátoin |
τοῖς κᾰτηγορήμᾰσῐ / κᾰτηγορήμᾰσῐν toîs katēgorḗmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ κᾰτηγόρημᾰ tò katēgórēma |
τὼ κᾰτηγορήμᾰτε tṑ katēgorḗmate |
τᾰ̀ κᾰτηγορήμᾰτᾰ tà katēgorḗmata | ||||||||||
| Vocative | κᾰτηγόρημᾰ katēgórēma |
κᾰτηγορήμᾰτε katēgorḗmate |
κᾰτηγορήμᾰτᾰ katēgorḗmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek κατηγόρημα (katēgórēma). By surface analysis, κατηγορώ (katigoró, “to accuse”) + -μα (-ma).
κατηγόρημα • (katigórima) n (plural κατηγορήματα)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | κατηγόρημα (katigórima) | κατηγορήματα (katigorímata) |
| genitive | κατηγορήματος (katigorímatos) | κατηγορημάτων (katigorimáton) |
| accusative | κατηγόρημα (katigórima) | κατηγορήματα (katigorímata) |
| vocative | κατηγόρημα (katigórima) | κατηγορήματα (katigorímata) |