κεάζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κεάζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κεάζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κεάζω in singular and plural. Everything you need to know about the word κεάζω you have here. The definition of the word κεάζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκεάζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱes- (“to cut up, to slaughter”); compare κείω (keíō, “to cleave”), Latin castrō (“to castrate”), Sanskrit शस्त्र (śastra, “sword, dagger”).

Pronunciation

 

Verb

κεᾰ́ζω • (keázō)

  1. to split, cleave wood
  2. (of lightening) to shiver
  3. to pound, rub to pieces

Inflection

   Present: κεᾰ́ζω, κεᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεᾰ́ζω κεᾰ́ζεις κεᾰ́ζει κεᾰ́ζετον κεᾰ́ζετον κεᾰ́ζομεν κεᾰ́ζετε κεᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive κεᾰ́ζω κεᾰ́ζῃς κεᾰ́ζῃ κεᾰ́ζητον κεᾰ́ζητον κεᾰ́ζωμεν κεᾰ́ζητε κεᾰ́ζωσῐ(ν)
optative κεᾰ́ζοιμῐ κεᾰ́ζοις κεᾰ́ζοι κεᾰ́ζοιτον κεᾰζοίτην κεᾰ́ζοιμεν κεᾰ́ζοιτε κεᾰ́ζοιεν
imperative   κέᾰζε κεᾰζέτω κεᾰ́ζετον κεᾰζέτων   κεᾰ́ζετε κεᾰζόντων
middle/
passive 		indicative κεᾰ́ζομαι κεᾰ́ζῃ,
κεᾰ́ζει 		κεᾰ́ζεται κεᾰ́ζεσθον κεᾰ́ζεσθον κεᾰζόμεθᾰ κεᾰ́ζεσθε κεᾰ́ζονται
subjunctive κεᾰ́ζωμαι κεᾰ́ζῃ κεᾰ́ζηται κεᾰ́ζησθον κεᾰ́ζησθον κεᾰζώμεθᾰ κεᾰ́ζησθε κεᾰ́ζωνται
optative κεᾰζοίμην κεᾰ́ζοιο κεᾰ́ζοιτο κεᾰ́ζοισθον κεᾰζοίσθην κεᾰζοίμεθᾰ κεᾰ́ζοισθε κεᾰ́ζοιντο
imperative   κεᾰ́ζου κεᾰζέσθω κεᾰ́ζεσθον κεᾰζέσθων   κεᾰ́ζεσθε κεᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive κεᾰ́ζειν κεᾰ́ζεσθαι
participle m κεᾰ́ζων κεᾰζόμενος
f κεᾰ́ζουσᾰ κεᾰζομένη
n κεᾰ́ζον κεᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκέᾰζον, ἐκεᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκέᾰζον ἐκέᾰζες ἐκέᾰζε(ν) ἐκεᾰ́ζετον ἐκεᾰζέτην ἐκεᾰ́ζομεν ἐκεᾰ́ζετε ἐκέᾰζον
middle/
passive 		indicative ἐκεᾰζόμην ἐκεᾰ́ζου ἐκεᾰ́ζετο ἐκεᾰ́ζεσθον ἐκεᾰζέσθην ἐκεᾰζόμεθᾰ ἐκεᾰ́ζεσθε ἐκεᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κεᾰ́σσω, κεᾰ́σσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεᾰ́σσω κεᾰ́σσεις κεᾰ́σσει κεᾰ́σσετον κεᾰ́σσετον κεᾰ́σσομεν κεᾰ́σσετε κεᾰ́σσουσῐ(ν)
optative κεᾰ́σσοιμῐ κεᾰ́σσοις κεᾰ́σσοι κεᾰ́σσοιτον κεᾰσσοίτην κεᾰ́σσοιμεν κεᾰ́σσοιτε κεᾰ́σσοιεν
middle indicative κεᾰ́σσομαι κεᾰ́σσῃ,
κεᾰ́σσει 		κεᾰ́σσεται κεᾰ́σσεσθον κεᾰ́σσεσθον κεᾰσσόμεθᾰ κεᾰ́σσεσθε κεᾰ́σσονται
optative κεᾰσσοίμην κεᾰ́σσοιο κεᾰ́σσοιτο κεᾰ́σσοισθον κεᾰσσοίσθην κεᾰσσοίμεθᾰ κεᾰ́σσοισθε κεᾰ́σσοιντο
active middle
infinitive κεᾰ́σσειν κεᾰ́σσεσθαι
participle m κεᾰ́σσων κεᾰσσόμενος
f κεᾰ́σσουσᾰ κεᾰσσομένη
n κεᾰ́σσον κεᾰσσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκέᾰσᾰ, κεᾰ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκέᾰσᾰ ἐκέᾰσᾰς ἐκέᾰσε(ν) ἐκεᾰ́σᾰτον ἐκεᾰσᾰ́την ἐκεᾰ́σᾰμεν ἐκεᾰ́σᾰτε ἐκέᾰσᾰν
subjunctive κεᾰ́σω κεᾰ́σῃς κεᾰ́σῃ κεᾰ́σητον κεᾰ́σητον κεᾰ́σωμεν κεᾰ́σητε κεᾰ́σωσῐ(ν)
optative κεᾰ́σαιμῐ κεᾰ́σειᾰς,
κεᾰ́σαις 		κεᾰ́σειε(ν),
κεᾰ́σαι 		κεᾰ́σαιτον κεᾰσαίτην κεᾰ́σαιμεν κεᾰ́σαιτε κεᾰ́σειᾰν,
κεᾰ́σαιεν
imperative   κέᾰσον κεᾰσᾰ́τω κεᾰ́σᾰτον κεᾰσᾰ́των   κεᾰ́σᾰτε κεᾰσᾰ́ντων
passive indicative κεᾰ́σθην κεᾰ́σθης κεᾰ́σθη κεᾰ́σθητον κεᾰσθήτην κεᾰ́σθημεν κεᾰ́σθητε κεᾰ́σθησᾰν
subjunctive κεᾰσθῶ κεᾰσθῇς κεᾰσθῇ κεᾰσθῆτον κεᾰσθῆτον κεᾰσθῶμεν κεᾰσθῆτε κεᾰσθῶσῐ(ν)
optative κεᾰσθείην κεᾰσθείης κεᾰσθείη κεᾰσθεῖτον,
κεᾰσθείητον 		κεᾰσθείτην,
κεᾰσθειήτην 		κεᾰσθεῖμεν,
κεᾰσθείημεν 		κεᾰσθεῖτε,
κεᾰσθείητε 		κεᾰσθεῖεν,
κεᾰσθείησᾰν
imperative   κεᾰ́σθητῐ κεᾰσθήτω κεᾰ́σθητον κεᾰσθήτων   κεᾰ́σθητε κεᾰσθέντων
active passive
infinitive κεᾰ́σαι κεᾰσθῆναι
participle m κεᾰ́σᾱς κεᾰσθείς
f κεᾰ́σᾱσᾰ κεᾰσθεῖσᾰ
n κεᾰ́σᾰν κεᾰσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκέᾰκᾰ, κεκέᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκέᾰκᾰ κεκέᾰκᾰς κεκέᾰκε(ν) κεκεᾰ́κᾰτον κεκεᾰ́κᾰτον κεκεᾰ́κᾰμεν κεκεᾰ́κᾰτε κεκεᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκεᾰ́κω κεκεᾰ́κῃς κεκεᾰ́κῃ κεκεᾰ́κητον κεκεᾰ́κητον κεκεᾰ́κωμεν κεκεᾰ́κητε κεκεᾰ́κωσῐ(ν)
optative κεκεᾰ́κοιμῐ,
κεκεᾰκοίην 		κεκεᾰ́κοις,
κεκεᾰκοίης 		κεκεᾰ́κοι,
κεκεᾰκοίη 		κεκεᾰ́κοιτον κεκεᾰκοίτην κεκεᾰ́κοιμεν κεκεᾰ́κοιτε κεκεᾰ́κοιεν
imperative   κεκέᾰκε κεκεᾰκέτω κεκεᾰ́κετον κεκεᾰκέτων   κεκεᾰ́κετε κεκεᾰκόντων
middle/
passive 		indicative κεκέᾰσμαι κεκέᾰσαι κεκέᾰσται κεκέᾰσθον κεκέᾰσθον κεκεᾰ́σμεθᾰ κεκέᾰσθε κεκεᾰ́σᾰται
subjunctive κεκεᾰσμένος ὦ κεκεᾰσμένος ᾖς κεκεᾰσμένος ᾖ κεκεᾰσμένω ἦτον κεκεᾰσμένω ἦτον κεκεᾰσμένοι ὦμεν κεκεᾰσμένοι ἦτε κεκεᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκεᾰσμένος εἴην κεκεᾰσμένος εἴης κεκεᾰσμένος εἴη κεκεᾰσμένω εἴητον/εἶτον κεκεᾰσμένω εἰήτην/εἴτην κεκεᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν κεκεᾰσμένοι εἴητε/εἶτε κεκεᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεκέᾰσο κεκεᾰ́σθω κεκέᾰσθον κεκεᾰ́σθων   κεκέᾰσθε κεκεᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive κεκεᾰκέναι κεκεᾰ́σθαι
participle m κεκεᾰκώς κεκεᾰσμένος
f κεκεᾰκυῖᾰ κεκεᾰσμένη
n κεκεᾰκός κεκεᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia