κελεύω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κελεύω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κελεύω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κελεύω in singular and plural. Everything you need to know about the word κελεύω you have here. The definition of the word κελεύω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκελεύω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

Uncertain. Beekes notes that, if it derives from κέλομαι (kélomai, “to urge, exhort”), the -ευ- 'remains unexplained', and compares it to the -ευ- found in κέλευθος (kéleuthos, “road”) and τελευτή (teleutḗ, “end; tip”).[1]
This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term. what does beekes mean here? isn't this just the suffix -εύω

Pronunciation

 

Verb

κελεύω • (keleúō)

  1. to urge, bid, exhort
  2. to command, order

Usage notes

The person being urged or commanded generally takes the accusative (and sometimes the dative), and the action being requested takes the infinitive.

Inflection

   Present: κελεύω, κελεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κελεύω κελεύεις κελεύει κελεύετον κελεύετον κελεύομεν κελεύετε κελεύουσῐ(ν)
subjunctive κελεύω κελεύῃς κελεύῃ κελεύητον κελεύητον κελεύωμεν κελεύητε κελεύωσῐ(ν)
optative κελεύοιμῐ κελεύοις κελεύοι κελεύοιτον κελευοίτην κελεύοιμεν κελεύοιτε κελεύοιεν
imperative   κέλευε κελευέτω κελεύετον κελευέτων   κελεύετε κελευόντων
middle/
passive 		indicative κελεύομαι κελεύῃ,
κελεύει 		κελεύεται κελεύεσθον κελεύεσθον κελευόμεθᾰ κελεύεσθε κελεύονται
subjunctive κελεύωμαι κελεύῃ κελεύηται κελεύησθον κελεύησθον κελευώμεθᾰ κελεύησθε κελεύωνται
optative κελευοίμην κελεύοιο κελεύοιτο κελεύοισθον κελευοίσθην κελευοίμεθᾰ κελεύοισθε κελεύοιντο
imperative   κελεύου κελευέσθω κελεύεσθον κελευέσθων   κελεύεσθε κελευέσθων
active middle/passive
infinitive κελεύειν κελεύεσθαι
participle m κελεύων κελευόμενος
f κελεύουσᾰ κελευομένη
n κελεῦον κελευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκέλευον, ἐκελευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκέλευον ἐκέλευες ἐκέλευε(ν) ἐκελεύετον ἐκελευέτην ἐκελεύομεν ἐκελεύετε ἐκέλευον
middle/
passive 		indicative ἐκελευόμην ἐκελεύου ἐκελεύετο ἐκελεύεσθον ἐκελευέσθην ἐκελευόμεθᾰ ἐκελεύεσθε ἐκελεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κέλευον, κελευόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέλευον κέλευες κέλευε(ν) κελεύετον κελευέτην κελεύομεν κελεύετε κέλευον
middle/
passive 		indicative κελευόμην κελεύου κελεύετο κελεύεσθον κελευέσθην κελευόμε(σ)θᾰ κελεύεσθε κελεύοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κελεύσω, κελεύσομαι, κελευσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κελεύσω κελεύσεις κελεύσει κελεύσετον κελεύσετον κελεύσομεν κελεύσετε κελεύσουσῐ(ν)
optative κελεύσοιμῐ κελεύσοις κελεύσοι κελεύσοιτον κελευσοίτην κελεύσοιμεν κελεύσοιτε κελεύσοιεν
middle indicative κελεύσομαι κελεύσῃ,
κελεύσει 		κελεύσεται κελεύσεσθον κελεύσεσθον κελευσόμεθᾰ κελεύσεσθε κελεύσονται
optative κελευσοίμην κελεύσοιο κελεύσοιτο κελεύσοισθον κελευσοίσθην κελευσοίμεθᾰ κελεύσοισθε κελεύσοιντο
passive indicative κελευσθήσομαι κελευσθήσῃ κελευσθήσεται κελευσθήσεσθον κελευσθήσεσθον κελευσθησόμεθᾰ κελευσθήσεσθε κελευσθήσονται
optative κελευσθησοίμην κελευσθήσοιο κελευσθήσοιτο κελευσθήσοισθον κελευσθησοίσθην κελευσθησοίμεθᾰ κελευσθήσοισθε κελευσθήσοιντο
active middle passive
infinitive κελεύσειν κελεύσεσθαι κελευσθήσεσθαι
participle m κελεύσων κελευσόμενος κελευσθησόμενος
f κελεύσουσᾰ κελευσομένη κελευσθησομένη
n κελεῦσον κελευσόμενον κελευσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκέλευσᾰ, ἐκελευσᾰ́μην, ἐκελεύσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκέλευσᾰ ἐκέλευσᾰς ἐκέλευσε(ν) ἐκελεύσᾰτον ἐκελευσᾰ́την ἐκελεύσᾰμεν ἐκελεύσᾰτε ἐκέλευσᾰν
subjunctive κελεύσω κελεύσῃς κελεύσῃ κελεύσητον κελεύσητον κελεύσωμεν κελεύσητε κελεύσωσῐ(ν)
optative κελεύσαιμῐ κελεύσειᾰς,
κελεύσαις 		κελεύσειε(ν),
κελεύσαι 		κελεύσαιτον κελευσαίτην κελεύσαιμεν κελεύσαιτε κελεύσειᾰν,
κελεύσαιεν
imperative   κέλευσον κελευσᾰ́τω κελεύσᾰτον κελευσᾰ́των   κελεύσᾰτε κελευσᾰ́ντων
middle indicative ἐκελευσᾰ́μην ἐκελεύσω ἐκελεύσᾰτο ἐκελεύσᾰσθον ἐκελευσᾰ́σθην ἐκελευσᾰ́μεθᾰ ἐκελεύσᾰσθε ἐκελεύσᾰντο
subjunctive κελεύσωμαι κελεύσῃ κελεύσηται κελεύσησθον κελεύσησθον κελευσώμεθᾰ κελεύσησθε κελεύσωνται
optative κελευσαίμην κελεύσαιο κελεύσαιτο κελεύσαισθον κελευσαίσθην κελευσαίμεθᾰ κελεύσαισθε κελεύσαιντο
imperative   κέλευσαι κελευσᾰ́σθω κελεύσᾰσθον κελευσᾰ́σθων   κελεύσᾰσθε κελευσᾰ́σθων
passive indicative ἐκελεύσθην ἐκελεύσθης ἐκελεύσθη ἐκελεύσθητον ἐκελευσθήτην ἐκελεύσθημεν ἐκελεύσθητε ἐκελεύσθησᾰν
subjunctive κελευσθῶ κελευσθῇς κελευσθῇ κελευσθῆτον κελευσθῆτον κελευσθῶμεν κελευσθῆτε κελευσθῶσῐ(ν)
optative κελευσθείην κελευσθείης κελευσθείη κελευσθεῖτον,
κελευσθείητον 		κελευσθείτην,
κελευσθειήτην 		κελευσθεῖμεν,
κελευσθείημεν 		κελευσθεῖτε,
κελευσθείητε 		κελευσθεῖεν,
κελευσθείησᾰν
imperative   κελεύσθητῐ κελευσθήτω κελεύσθητον κελευσθήτων   κελεύσθητε κελευσθέντων
active middle passive
infinitive κελεῦσαι κελεύσᾰσθαι κελευσθῆναι
participle m κελεύσᾱς κελευσᾰ́μενος κελευσθείς
f κελεύσᾱσᾰ κελευσᾰμένη κελευσθεῖσᾰ
n κελεῦσᾰν κελευσᾰ́μενον κελευσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κέλευσᾰ, κελευσᾰ́μην, κελεύσθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέλευσᾰ κέλευσᾰς κέλευσε(ν) κελεύσᾰτον κελευσᾰ́την κελεύσᾰμεν κελεύσᾰτε κέλευσᾰν
middle indicative κελευσᾰ́μην κελεύσᾰο κελεύσᾰτο κελεύσᾰσθον κελευσᾰ́σθην κελευσᾰ́με(σ)θᾰ κελεύσᾰσθε κελεύσᾰντο
passive indicative κελεύσθην κελεύσθης κελεύσθη κελεύσθητον κελευσθήτην κελεύσθημεν κελεύσθητε κελεύσθησᾰν,
κέλευσθεν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκέλευκᾰ, κεκέλευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκέλευκᾰ κεκέλευκᾰς κεκέλευκε(ν) κεκελεύκᾰτον κεκελεύκᾰτον κεκελεύκᾰμεν κεκελεύκᾰτε κεκελεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκελεύκω κεκελεύκῃς κεκελεύκῃ κεκελεύκητον κεκελεύκητον κεκελεύκωμεν κεκελεύκητε κεκελεύκωσῐ(ν)
optative κεκελεύκοιμῐ,
κεκελευκοίην 		κεκελεύκοις,
κεκελευκοίης 		κεκελεύκοι,
κεκελευκοίη 		κεκελεύκοιτον κεκελευκοίτην κεκελεύκοιμεν κεκελεύκοιτε κεκελεύκοιεν
imperative   κεκέλευκε κεκελευκέτω κεκελεύκετον κεκελευκέτων   κεκελεύκετε κεκελευκόντων
middle/
passive 		indicative κεκέλευμαι κεκέλευσαι κεκέλευται κεκέλευσθον κεκέλευσθον κεκελεύμεθᾰ κεκέλευσθε κεκέλευνται
subjunctive κεκελευμένος ὦ κεκελευμένος ᾖς κεκελευμένος ᾖ κεκελευμένω ἦτον κεκελευμένω ἦτον κεκελευμένοι ὦμεν κεκελευμένοι ἦτε κεκελευμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκελευμένος εἴην κεκελευμένος εἴης κεκελευμένος εἴη κεκελευμένω εἴητον/εἶτον κεκελευμένω εἰήτην/εἴτην κεκελευμένοι εἴημεν/εἶμεν κεκελευμένοι εἴητε/εἶτε κεκελευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεκέλευσο κεκελεύσθω κεκέλευσθον κεκελεύσθων   κεκέλευσθε κεκελεύσθων
active middle/passive
infinitive κεκελευκέναι κεκελεῦσθαι
participle m κεκελευκώς κεκελευμένος
f κεκελευκυῖᾰ κεκελευμένη
n κεκελευκός κεκελευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκελεύκειν, ἐκεκελεύμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκελεύκειν,
ἐκεκελεύκη 		ἐκεκελεύκεις,
ἐκεκελεύκης 		ἐκεκελεύκει(ν) ἐκεκελεύκετον ἐκεκελευκέτην ἐκεκελεύκεμεν ἐκεκελεύκετε ἐκεκελεύκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκεκελεύμην ἐκεκέλευσο ἐκεκέλευτο ἐκεκέλευσθον ἐκεκελεύσθην ἐκεκελεύμεθᾰ ἐκεκέλευσθε ἐκεκέλευντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κελεύω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 669

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia