From κέρκος (kérkos, “tail”) + πίθηκος (píthēkos, “ape”).
κερκοπῐ́θηκος • (kerkopíthēkos) m (genitive κερκοπῐθήκου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ κερκοπῐ́θηκος ho kerkopíthēkos |
τὼ κερκοπῐθήκω tṑ kerkopithḗkō |
οἱ κερκοπῐ́θηκοι hoi kerkopíthēkoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κερκοπῐθήκου toû kerkopithḗkou |
τοῖν κερκοπῐθήκοιν toîn kerkopithḗkoin |
τῶν κερκοπῐθήκων tôn kerkopithḗkōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κερκοπῐθήκῳ tôi kerkopithḗkōi |
τοῖν κερκοπῐθήκοιν toîn kerkopithḗkoin |
τοῖς κερκοπῐθήκοις toîs kerkopithḗkois | ||||||||||
| Accusative | τὸν κερκοπῐ́θηκον tòn kerkopíthēkon |
τὼ κερκοπῐθήκω tṑ kerkopithḗkō |
τοὺς κερκοπῐθήκους toùs kerkopithḗkous | ||||||||||
| Vocative | κερκοπῐ́θηκε kerkopíthēke |
κερκοπῐθήκω kerkopithḗkō |
κερκοπῐ́θηκοι kerkopíthēkoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||