κεχολωμένος • (kekholōménos) m (feminine κεχολωμένη, neuter κεχολωμένον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | κεχολωμένος kekholōménos |
κεχολωμένη kekholōménē |
κεχολωμένον kekholōménon |
κεχολωμένω kekholōménō |
κεχολωμένᾱ kekholōménā |
κεχολωμένω kekholōménō |
κεχολωμένοι kekholōménoi |
κεχολωμέναι kekholōménai |
κεχολωμένᾰ kekholōména | |||||
Genitive | κεχολωμένου kekholōménou |
κεχολωμένης kekholōménēs |
κεχολωμένου kekholōménou |
κεχολωμένοιν kekholōménoin |
κεχολωμέναιν kekholōménain |
κεχολωμένοιν kekholōménoin |
κεχολωμένων kekholōménōn |
κεχολωμένων kekholōménōn |
κεχολωμένων kekholōménōn | |||||
Dative | κεχολωμένῳ kekholōménōi |
κεχολωμένῃ kekholōménēi |
κεχολωμένῳ kekholōménōi |
κεχολωμένοιν kekholōménoin |
κεχολωμέναιν kekholōménain |
κεχολωμένοιν kekholōménoin |
κεχολωμένοις kekholōménois |
κεχολωμέναις kekholōménais |
κεχολωμένοις kekholōménois | |||||
Accusative | κεχολωμένον kekholōménon |
κεχολωμένην kekholōménēn |
κεχολωμένον kekholōménon |
κεχολωμένω kekholōménō |
κεχολωμένᾱ kekholōménā |
κεχολωμένω kekholōménō |
κεχολωμένους kekholōménous |
κεχολωμένᾱς kekholōménās |
κεχολωμένᾰ kekholōména | |||||
Vocative | κεχολωμένε kekholōméne |
κεχολωμένη kekholōménē |
κεχολωμένον kekholōménon |
κεχολωμένω kekholōménō |
κεχολωμένᾱ kekholōménā |
κεχολωμένω kekholōménō |
κεχολωμένοι kekholōménoi |
κεχολωμέναι kekholōménai |
κεχολωμένᾰ kekholōména | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
κεχολωμένως kekholōménōs |
κεχολωμενώτερος kekholōmenṓteros |
κεχολωμενώτᾰτος kekholōmenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|