κηλέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κηλέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κηλέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κηλέω in singular and plural. Everything you need to know about the word κηλέω you have here. The definition of the word κηλέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκηλέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱeh₁l-, *keh₁l- (“to beguile, deceive”). Cognate with Latin calvor (“to deceive, plot against”), Old English hōl (“calumny, slander”), and Welsh celwydd (“lie, falsehood”).

Pronunciation

 

Verb

κηλέω • (kēléō)

  1. to charm, bewitch, enchant, beguile, fascinate

Conjugation

   Present: κηλέω, κηλέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κηλέω κηλέεις κηλέει κηλέετον κηλέετον κηλέομεν κηλέετε κηλέουσῐ(ν)
subjunctive κηλέω κηλέῃς κηλέῃ κηλέητον κηλέητον κηλέωμεν κηλέητε κηλέωσῐ(ν)
optative κηλέοιμῐ κηλέοις κηλέοι κηλέοιτον κηλεοίτην κηλέοιμεν κηλέοιτε κηλέοιεν
imperative   κήλεε κηλεέτω κηλέετον κηλεέτων   κηλέετε κηλεόντων
middle/
passive 		indicative κηλέομαι κηλέῃ,
κηλέει 		κηλέεται κηλέεσθον κηλέεσθον κηλεόμεθᾰ κηλέεσθε κηλέονται
subjunctive κηλέωμαι κηλέῃ κηλέηται κηλέησθον κηλέησθον κηλεώμεθᾰ κηλέησθε κηλέωνται
optative κηλεοίμην κηλέοιο κηλέοιτο κηλέοισθον κηλεοίσθην κηλεοίμεθᾰ κηλέοισθε κηλέοιντο
imperative   κηλέου κηλεέσθω κηλέεσθον κηλεέσθων   κηλέεσθε κηλεέσθων
active middle/passive
infinitive κηλέειν κηλέεσθαι
participle m κηλέων κηλεόμενος
f κηλέουσᾰ κηλεομένη
n κηλέον κηλεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κηλῶ, κηλοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κηλῶ κηλεῖς κηλεῖ κηλεῖτον κηλεῖτον κηλοῦμεν κηλεῖτε κηλοῦσῐ(ν)
subjunctive κηλῶ κηλῇς κηλῇ κηλῆτον κηλῆτον κηλῶμεν κηλῆτε κηλῶσῐ(ν)
optative κηλοίην,
κηλοῖμῐ 		κηλοίης,
κηλοῖς 		κηλοίη,
κηλοῖ 		κηλοῖτον,
κηλοίητον 		κηλοίτην,
κηλοιήτην 		κηλοῖμεν,
κηλοίημεν 		κηλοῖτε,
κηλοίητε 		κηλοῖεν,
κηλοίησᾰν
imperative   κήλει κηλείτω κηλεῖτον κηλείτων   κηλεῖτε κηλούντων
middle/
passive 		indicative κηλοῦμαι κηλεῖ,
κηλῇ 		κηλεῖται κηλεῖσθον κηλεῖσθον κηλούμεθᾰ κηλεῖσθε κηλοῦνται
subjunctive κηλῶμαι κηλῇ κηλῆται κηλῆσθον κηλῆσθον κηλώμεθᾰ κηλῆσθε κηλῶνται
optative κηλοίμην κηλοῖο κηλοῖτο κηλοῖσθον κηλοίσθην κηλοίμεθᾰ κηλοῖσθε κηλοῖντο
imperative   κηλοῦ κηλείσθω κηλεῖσθον κηλείσθων   κηλεῖσθε κηλείσθων
active middle/passive
infinitive κηλεῖν κηλεῖσθαι
participle m κηλῶν κηλούμενος
f κηλοῦσᾰ κηλουμένη
n κηλοῦν κηλούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκήλεον, ἐκηλεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκήλεον ἐκήλεες ἐκήλεε(ν) ἐκηλέετον ἐκηλεέτην ἐκηλέομεν ἐκηλέετε ἐκήλεον
middle/
passive 		indicative ἐκηλεόμην ἐκηλέου ἐκηλέετο ἐκηλέεσθον ἐκηλεέσθην ἐκηλεόμεθᾰ ἐκηλέεσθε ἐκηλέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκήλουν, ἐκηλούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκήλουν ἐκήλεις ἐκήλει ἐκηλεῖτον ἐκηλείτην ἐκηλοῦμεν ἐκηλεῖτε ἐκήλουν
middle/
passive 		indicative ἐκηλούμην ἐκηλοῦ ἐκηλεῖτο ἐκηλεῖσθον ἐκηλείσθην ἐκηλούμεθᾰ ἐκηλεῖσθε ἐκηλοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κηλήσω, κηλήσομαι, κηληθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κηλήσω κηλήσεις κηλήσει κηλήσετον κηλήσετον κηλήσομεν κηλήσετε κηλήσουσῐ(ν)
optative κηλήσοιμῐ κηλήσοις κηλήσοι κηλήσοιτον κηλησοίτην κηλήσοιμεν κηλήσοιτε κηλήσοιεν
middle indicative κηλήσομαι κηλήσῃ,
κηλήσει 		κηλήσεται κηλήσεσθον κηλήσεσθον κηλησόμεθᾰ κηλήσεσθε κηλήσονται
optative κηλησοίμην κηλήσοιο κηλήσοιτο κηλήσοισθον κηλησοίσθην κηλησοίμεθᾰ κηλήσοισθε κηλήσοιντο
passive indicative κηληθήσομαι κηληθήσῃ κηληθήσεται κηληθήσεσθον κηληθήσεσθον κηληθησόμεθᾰ κηληθήσεσθε κηληθήσονται
optative κηληθησοίμην κηληθήσοιο κηληθήσοιτο κηληθήσοισθον κηληθησοίσθην κηληθησοίμεθᾰ κηληθήσοισθε κηληθήσοιντο
active middle passive
infinitive κηλήσειν κηλήσεσθαι κηληθήσεσθαι
participle m κηλήσων κηλησόμενος κηληθησόμενος
f κηλήσουσᾰ κηλησομένη κηληθησομένη
n κηλῆσον κηλησόμενον κηληθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκήλησᾰ, ἐκηλησᾰ́μην, ἐκηλήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκήλησᾰ ἐκήλησᾰς ἐκήλησε(ν) ἐκηλήσᾰτον ἐκηλησᾰ́την ἐκηλήσᾰμεν ἐκηλήσᾰτε ἐκήλησᾰν
subjunctive κηλήσω κηλήσῃς κηλήσῃ κηλήσητον κηλήσητον κηλήσωμεν κηλήσητε κηλήσωσῐ(ν)
optative κηλήσαιμῐ κηλήσειᾰς,
κηλήσαις 		κηλήσειε(ν),
κηλήσαι 		κηλήσαιτον κηλησαίτην κηλήσαιμεν κηλήσαιτε κηλήσειᾰν,
κηλήσαιεν
imperative   κήλησον κηλησᾰ́τω κηλήσᾰτον κηλησᾰ́των   κηλήσᾰτε κηλησᾰ́ντων
middle indicative ἐκηλησᾰ́μην ἐκηλήσω ἐκηλήσᾰτο ἐκηλήσᾰσθον ἐκηλησᾰ́σθην ἐκηλησᾰ́μεθᾰ ἐκηλήσᾰσθε ἐκηλήσᾰντο
subjunctive κηλήσωμαι κηλήσῃ κηλήσηται κηλήσησθον κηλήσησθον κηλησώμεθᾰ κηλήσησθε κηλήσωνται
optative κηλησαίμην κηλήσαιο κηλήσαιτο κηλήσαισθον κηλησαίσθην κηλησαίμεθᾰ κηλήσαισθε κηλήσαιντο
imperative   κήλησαι κηλησᾰ́σθω κηλήσᾰσθον κηλησᾰ́σθων   κηλήσᾰσθε κηλησᾰ́σθων
passive indicative ἐκηλήθην ἐκηλήθης ἐκηλήθη ἐκηλήθητον ἐκηληθήτην ἐκηλήθημεν ἐκηλήθητε ἐκηλήθησᾰν
subjunctive κηληθῶ κηληθῇς κηληθῇ κηληθῆτον κηληθῆτον κηληθῶμεν κηληθῆτε κηληθῶσῐ(ν)
optative κηληθείην κηληθείης κηληθείη κηληθεῖτον,
κηληθείητον 		κηληθείτην,
κηληθειήτην 		κηληθεῖμεν,
κηληθείημεν 		κηληθεῖτε,
κηληθείητε 		κηληθεῖεν,
κηληθείησᾰν
imperative   κηλήθητῐ κηληθήτω κηλήθητον κηληθήτων   κηλήθητε κηληθέντων
active middle passive
infinitive κηλῆσαι κηλήσᾰσθαι κηληθῆναι
participle m κηλήσᾱς κηλησᾰ́μενος κηληθείς
f κηλήσᾱσᾰ κηλησᾰμένη κηληθεῖσᾰ
n κηλῆσᾰν κηλησᾰ́μενον κηληθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκήληκᾰ, κεκήλημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκήληκᾰ κεκήληκᾰς κεκήληκε(ν) κεκηλήκᾰτον κεκηλήκᾰτον κεκηλήκᾰμεν κεκηλήκᾰτε κεκηλήκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκηλήκω κεκηλήκῃς κεκηλήκῃ κεκηλήκητον κεκηλήκητον κεκηλήκωμεν κεκηλήκητε κεκηλήκωσῐ(ν)
optative κεκηλήκοιμῐ,
κεκηληκοίην 		κεκηλήκοις,
κεκηληκοίης 		κεκηλήκοι,
κεκηληκοίη 		κεκηλήκοιτον κεκηληκοίτην κεκηλήκοιμεν κεκηλήκοιτε κεκηλήκοιεν
imperative   κεκήληκε κεκηληκέτω κεκηλήκετον κεκηληκέτων   κεκηλήκετε κεκηληκόντων
middle/
passive 		indicative κεκήλημαι κεκήλησαι κεκήληται κεκήλησθον κεκήλησθον κεκηλήμεθᾰ κεκήλησθε κεκήληνται
subjunctive κεκηλημένος ὦ κεκηλημένος ᾖς κεκηλημένος ᾖ κεκηλημένω ἦτον κεκηλημένω ἦτον κεκηλημένοι ὦμεν κεκηλημένοι ἦτε κεκηλημένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκηλημένος εἴην κεκηλημένος εἴης κεκηλημένος εἴη κεκηλημένω εἴητον/εἶτον κεκηλημένω εἰήτην/εἴτην κεκηλημένοι εἴημεν/εἶμεν κεκηλημένοι εἴητε/εἶτε κεκηλημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεκήλησο κεκηλήσθω κεκήλησθον κεκηλήσθων   κεκήλησθε κεκηλήσθων
active middle/passive
infinitive κεκηληκέναι κεκηλῆσθαι
participle m κεκηληκώς κεκηλημένος
f κεκηληκυῖᾰ κεκηλημένη
n κεκηληκός κεκηλημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκηλήκειν, ἐκεκηλήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκηλήκειν,
ἐκεκηλήκη 		ἐκεκηλήκεις,
ἐκεκηλήκης 		ἐκεκηλήκει(ν) ἐκεκηλήκετον ἐκεκηληκέτην ἐκεκηλήκεμεν ἐκεκηλήκετε ἐκεκηλήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκεκηλήμην ἐκεκήλησο ἐκεκήλητο ἐκεκήλησθον ἐκεκηλήσθην ἐκεκηλήμεθᾰ ἐκεκήλησθε ἐκεκήληντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia