From κοῖλος (koîlos, “hollow”) + -ῐ́ᾱ (-íā).
κοιλῐ́ᾱ • (koilíā) f (genitive κοιλῐ́ᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ κοιλῐ́ᾱ hē koilíā |
τὼ κοιλῐ́ᾱ tṑ koilíā |
αἱ κοιλῐ́αι hai koilíai | ||||||||||
Genitive | τῆς κοιλῐ́ᾱς tês koilíās |
τοῖν κοιλῐ́αιν toîn koilíain |
τῶν κοιλῐῶν tôn koiliôn | ||||||||||
Dative | τῇ κοιλῐ́ᾳ têi koilíāi |
τοῖν κοιλῐ́αιν toîn koilíain |
ταῖς κοιλῐ́αις taîs koilíais | ||||||||||
Accusative | τὴν κοιλῐ́ᾱν tḕn koilíān |
τὼ κοιλῐ́ᾱ tṑ koilíā |
τᾱ̀ς κοιλῐ́ᾱς tā̀s koilíās | ||||||||||
Vocative | κοιλῐ́ᾱ koilíā |
κοιλῐ́ᾱ koilíā |
κοιλῐ́αι koilíai | ||||||||||
Notes: |
|
Borrowing from Ancient Greek κοιλία (koilía). Compare the inherited doublet κοιλιά (koiliá).
κοιλία • (koilía) f (plural κοιλίες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | κοιλία (koilía) | κοιλίες (koilíes) |
genitive | κοιλίας (koilías) | κοιλιών (koilión) |
accusative | κοιλία (koilía) | κοιλίες (koilíes) |
vocative | κοιλία (koilía) | κοιλίες (koilíes) |