κοινωνικός (koinonikós, “social”) + -ποιω (-poio, “form, characterise”)
κοινωνικοποίηση • (koinonikopoíisi) f
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | κοινωνικοποίηση (koinonikopoíisi) | κοινωνικοποιήσεις (koinonikopoiíseis) |
genitive | κοινωνικοποίησης (koinonikopoíisis) | κοινωνικοποιήσεων (koinonikopoiíseon) |
accusative | κοινωνικοποίηση (koinonikopoíisi) | κοινωνικοποιήσεις (koinonikopoiíseis) |
vocative | κοινωνικοποίηση (koinonikopoíisi) | κοινωνικοποιήσεις (koinonikopoiíseis) |
Older or formal genitive singular: κοινωνικοποιήσεως (koinonikopoiíseos)