κομέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κομέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κομέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κομέω in singular and plural. Everything you need to know about the word κομέω you have here. The definition of the word κομέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκομέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱemh₂- (“to be tired”), the same root of κάμνω (kámnō, “to exert oneself, labour”); see the latter for more cognates.[1]

Pronunciation

 

Verb

κομέω • (koméō)

  1. to take care of, tend, look after

Inflection

   Present: κομέω, κομέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κομέω κομέεις κομέει κομέετον κομέετον κομέομεν κομέετε κομέουσῐ(ν)
subjunctive κομέω κομέῃς κομέῃ κομέητον κομέητον κομέωμεν κομέητε κομέωσῐ(ν)
optative κομέοιμῐ κομέοις κομέοι κομέοιτον κομεοίτην κομέοιμεν κομέοιτε κομέοιεν
imperative   κόμεε κομεέτω κομέετον κομεέτων   κομέετε κομεόντων
middle/
passive 		indicative κομέομαι κομέῃ,
κομέει 		κομέεται κομέεσθον κομέεσθον κομεόμεθᾰ κομέεσθε κομέονται
subjunctive κομέωμαι κομέῃ κομέηται κομέησθον κομέησθον κομεώμεθᾰ κομέησθε κομέωνται
optative κομεοίμην κομέοιο κομέοιτο κομέοισθον κομεοίσθην κομεοίμεθᾰ κομέοισθε κομέοιντο
imperative   κομέου κομεέσθω κομέεσθον κομεέσθων   κομέεσθε κομεέσθων
active middle/passive
infinitive κομέειν κομέεσθαι
participle m κομέων κομεόμενος
f κομέουσᾰ κομεομένη
n κομέον κομεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κομῶ, κομοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κομῶ κομεῖς κομεῖ κομεῖτον κομεῖτον κομοῦμεν κομεῖτε κομοῦσῐ(ν)
subjunctive κομῶ κομῇς κομῇ κομῆτον κομῆτον κομῶμεν κομῆτε κομῶσῐ(ν)
optative κομοίην,
κομοῖμῐ 		κομοίης,
κομοῖς 		κομοίη,
κομοῖ 		κομοῖτον,
κομοίητον 		κομοίτην,
κομοιήτην 		κομοῖμεν,
κομοίημεν 		κομοῖτε,
κομοίητε 		κομοῖεν,
κομοίησᾰν
imperative   κόμει κομείτω κομεῖτον κομείτων   κομεῖτε κομούντων
middle/
passive 		indicative κομοῦμαι κομεῖ,
κομῇ 		κομεῖται κομεῖσθον κομεῖσθον κομούμεθᾰ κομεῖσθε κομοῦνται
subjunctive κομῶμαι κομῇ κομῆται κομῆσθον κομῆσθον κομώμεθᾰ κομῆσθε κομῶνται
optative κομοίμην κομοῖο κομοῖτο κομοῖσθον κομοίσθην κομοίμεθᾰ κομοῖσθε κομοῖντο
imperative   κομοῦ κομείσθω κομεῖσθον κομείσθων   κομεῖσθε κομείσθων
active middle/passive
infinitive κομεῖν κομεῖσθαι
participle m κομῶν κομούμενος
f κομοῦσᾰ κομουμένη
n κομοῦν κομούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κομέω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 743

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia