κορέννυμι

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κορέννυμι. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κορέννυμι, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κορέννυμι in singular and plural. Everything you need to know about the word κορέννυμι you have here. The definition of the word κορέννυμι will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκορέννυμι, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

Ultimately may be from Proto-Indo-European *ḱerh₃- (“to feed, nourish, grow”) (whose relation to *ḱer- (“to grow”), whence Latin creō (“to procreate”), is unclear) + -νῡμι (-nūmi). Cognate with Lithuanian šérti (“to feed”), Proto-Slavic *kъrmъ (“fodder”), and Armenian սեր (ser, “origin; offspring; gender”).[1][2]

Pronunciation

 

Verb

κορέννῡμῐ • (korénnūmi)

  1. to satisfy, satiate

Inflection

   Present: κορέννῡμῐ, κορέννῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κορέννῡμῐ κορέννῡς κορέννῡσῐ(ν) κορέννῠτον κορέννῠτον κορέννῠμεν κορέννῠτε κορεννῠ́ᾱσῐ(ν)
subjunctive κορεννῠ́ω κορεννῠ́ῃς κορεννῠ́ῃ κορεννῠ́ητον κορεννῠ́ητον κορεννῠ́ωμεν κορεννῠ́ητε κορεννῠ́ωσῐ(ν)
optative κορεννῠ́οιμῐ κορεννῠ́οις κορεννῠ́οι κορεννῠ́οιτον κορεννῠοίτην κορεννῠ́οιμεν κορεννῠ́οιτε κορεννῠ́οιεν
imperative   κορέννῡ κορεννῠ́τω κορέννῠτον κορεννῠ́των   κορέννῠτε κορεννῠ́ντων
middle/
passive 		indicative κορέννῠμαι κορέννῠσαι κορέννῠται κορέννῠσθον κορέννῠσθον κορεννῠ́μεθα κορέννῠσθε κορέννῠνται
subjunctive κορεννῠ́ωμαι κορεννῠ́ῃ κορεννῠ́ηται κορεννῠ́ησθον κορεννῠ́ησθον κορεννῠώμεθᾰ κορεννῠ́ησθε κορεννῠ́ωνται
optative κορεννῠοίμην κορεννῠ́οιο κορεννῠ́οιτο κορεννῠ́οισθον κορεννῠοίσθην κορεννῠοίμεθᾰ κορεννῠ́οισθε κορεννῠ́οιντο
imperative   κορέννῠσο κορεννῠ́σθω κορέννῠσθον κορεννῠ́σθων   κορέννῠσθε κορεννῠ́σθων
active middle/passive
infinitive κορεννῠ́ναι κορέννῠσθαι
participle m κορεννῡ́ς κορεννῠ́μενος
f κορεννῦσᾰ κορεννῠμένη
n κορεννῠ́ν κορεννῠ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κορεννῠ́ω, κορεννῠ́ομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κορεννῠ́ω κορεννῠ́εις κορεννῠ́ει κορεννῠ́ετον κορεννῠ́ετον κορεννῠ́ομεν κορεννῠ́ετε κορεννῠ́ουσῐ(ν)
subjunctive κορεννῠ́ω κορεννῠ́ῃς κορεννῠ́ῃ κορεννῠ́ητον κορεννῠ́ητον κορεννῠ́ωμεν κορεννῠ́ητε κορεννῠ́ωσῐ(ν)
optative κορεννῠ́οιμῐ κορεννῠ́οις κορεννῠ́οι κορεννῠ́οιτον κορεννῠοίτην κορεννῠ́οιμεν κορεννῠ́οιτε κορεννῠ́οιεν
imperative   κορέννῠε κορεννῠέτω κορεννῠ́ετον κορεννῠέτων   κορεννῠ́ετε κορεννῠόντων
middle/
passive 		indicative κορεννῠ́ομαι κορεννῠ́ῃ,
κορεννῠ́ει 		κορεννῠ́εται κορεννῠ́εσθον κορεννῠ́εσθον κορεννῠόμεθᾰ κορεννῠ́εσθε κορεννῠ́ονται
subjunctive κορεννῠ́ωμαι κορεννῠ́ῃ κορεννῠ́ηται κορεννῠ́ησθον κορεννῠ́ησθον κορεννῠώμεθᾰ κορεννῠ́ησθε κορεννῠ́ωνται
optative κορεννῠοίμην κορεννῠ́οιο κορεννῠ́οιτο κορεννῠ́οισθον κορεννῠοίσθην κορεννῠοίμεθᾰ κορεννῠ́οισθε κορεννῠ́οιντο
imperative   κορεννῠ́ου κορεννῠέσθω κορεννῠ́εσθον κορεννῠέσθων   κορεννῠ́εσθε κορεννῠέσθων
active middle/passive
infinitive κορεννῠ́ειν κορεννῠ́εσθαι
participle m κορεννῠ́ων κορεννῠόμενος
f κορεννῠ́ουσᾰ κορεννῠομένη
n κορεννῠ́ον κορεννῠόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκορέννῡν, ἐκορεννῠ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκορέννῡν ἐκορέννῡς ἐκορέννῡ ἐκορέννῠτον ἐκορεννῠ́την ἐκορέννῠμεν ἐκορέννῠτε ἐκορέννῠσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκορεννῠ́μην ἐκορέννῠσο ἐκορέννῠτο ἐκορέννῠσθον ἐκορεννῠ́σθην ἐκορεννῠ́μεθᾰ ἐκορέννῠσθε ἐκορέννῠντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κορέσω, κορέσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κορέσω κορέσεις κορέσει κορέσετον κορέσετον κορέσομεν κορέσετε κορέσουσῐ(ν)
optative κορέσοιμῐ κορέσοις κορέσοι κορέσοιτον κορεσοίτην κορέσοιμεν κορέσοιτε κορέσοιεν
middle indicative κορέσομαι κορέσῃ,
κορέσει 		κορέσεται κορέσεσθον κορέσεσθον κορεσόμεθᾰ κορέσεσθε κορέσονται
optative κορεσοίμην κορέσοιο κορέσοιτο κορέσοισθον κορεσοίσθην κορεσοίμεθᾰ κορέσοισθε κορέσοιντο
active middle
infinitive κορέσειν κορέσεσθαι
participle m κορέσων κορεσόμενος
f κορέσουσᾰ κορεσομένη
n κορέσον κορεσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κορέσσω, κορέσσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κορέσσω κορέσσεις κορέσσει κορέσσετον κορέσσετον κορέσσομεν κορέσσετε κορέσσουσῐ(ν)
optative κορέσσοιμῐ κορέσσοις κορέσσοι κορέσσοιτον κορεσσοίτην κορέσσοιμεν κορέσσοιτε κορέσσοιεν
middle indicative κορέσσομαι κορέσσῃ,
κορέσσει 		κορέσσεται κορέσσεσθον κορέσσεσθον κορεσσόμεθᾰ κορέσσεσθε κορέσσονται
optative κορεσσοίμην κορέσσοιο κορέσσοιτο κορέσσοισθον κορεσσοίσθην κορεσσοίμεθᾰ κορέσσοισθε κορέσσοιντο
active middle
infinitive κορέσσειν κορέσσεσθαι
participle m κορέσσων κορεσσόμενος
f κορέσσουσᾰ κορεσσομένη
n κορέσσον κορεσσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκόρεσᾰ, ἐκορεσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκόρεσᾰ ἐκόρεσᾰς ἐκόρεσε(ν) ἐκορέσᾰτον ἐκορεσᾰ́την ἐκορέσᾰμεν ἐκορέσᾰτε ἐκόρεσᾰν
subjunctive κορέσω κορέσῃς κορέσῃ κορέσητον κορέσητον κορέσωμεν κορέσητε κορέσωσῐ(ν)
optative κορέσαιμῐ κορέσειᾰς,
κορέσαις 		κορέσειε(ν),
κορέσαι 		κορέσαιτον κορεσαίτην κορέσαιμεν κορέσαιτε κορέσειᾰν,
κορέσαιεν
imperative   κόρεσον κορεσᾰ́τω κορέσᾰτον κορεσᾰ́των   κορέσᾰτε κορεσᾰ́ντων
middle indicative ἐκορεσᾰ́μην ἐκορέσω ἐκορέσᾰτο ἐκορέσᾰσθον ἐκορεσᾰ́σθην ἐκορεσᾰ́μεθᾰ ἐκορέσᾰσθε ἐκορέσᾰντο
subjunctive κορέσωμαι κορέσῃ κορέσηται κορέσησθον κορέσησθον κορεσώμεθᾰ κορέσησθε κορέσωνται
optative κορεσαίμην κορέσαιο κορέσαιτο κορέσαισθον κορεσαίσθην κορεσαίμεθᾰ κορέσαισθε κορέσαιντο
imperative   κόρεσαι κορεσᾰ́σθω κορέσᾰσθον κορεσᾰ́σθων   κορέσᾰσθε κορεσᾰ́σθων
active middle
infinitive κορέσαι κορέσᾰσθαι
participle m κορέσᾱς κορεσᾰ́μενος
f κορέσᾱσᾰ κορεσᾰμένη
n κορέσᾰν κορεσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκόρεσσᾰ, ἐκορεσσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκόρεσσᾰ ἐκόρεσσᾰς ἐκόρεσσε(ν) ἐκορέσσᾰτον ἐκορεσσᾰ́την ἐκορέσσᾰμεν ἐκορέσσᾰτε ἐκόρεσσᾰν
subjunctive κορέσσω κορέσσῃς κορέσσῃ κορέσσητον κορέσσητον κορέσσωμεν κορέσσητε κορέσσωσῐ(ν)
optative κορέσσαιμῐ κορέσσειᾰς,
κορέσσαις 		κορέσσειε(ν),
κορέσσαι 		κορέσσαιτον κορεσσαίτην κορέσσαιμεν κορέσσαιτε κορέσσειᾰν,
κορέσσαιεν
imperative   κόρεσσον κορεσσᾰ́τω κορέσσᾰτον κορεσσᾰ́των   κορέσσᾰτε κορεσσᾰ́ντων
middle indicative ἐκορεσσᾰ́μην ἐκορέσσω ἐκορέσσᾰτο ἐκορέσσᾰσθον ἐκορεσσᾰ́σθην ἐκορεσσᾰ́μεθᾰ ἐκορέσσᾰσθε ἐκορέσσᾰντο
subjunctive κορέσσωμαι κορέσσῃ κορέσσηται κορέσσησθον κορέσσησθον κορεσσώμεθᾰ κορέσσησθε κορέσσωνται
optative κορεσσαίμην κορέσσαιο κορέσσαιτο κορέσσαισθον κορεσσαίσθην κορεσσαίμεθᾰ κορέσσαισθε κορέσσαιντο
imperative   κόρεσσαι κορεσσᾰ́σθω κορέσσᾰσθον κορεσσᾰ́σθων   κορέσσᾰσθε κορεσσᾰ́σθων
active middle
infinitive κορέσσαι κορέσσᾰσθαι
participle m κορέσσᾱς κορεσσᾰ́μενος
f κορέσσᾱσᾰ κορεσσᾰμένη
n κορέσσᾰν κορεσσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκόρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative κεκόρημαι κεκόρησαι κεκόρηται κεκόρησθον κεκόρησθον κεκορήμεθᾰ κεκόρησθε κεκόρηνται
subjunctive κεκορημένος ὦ κεκορημένος ᾖς κεκορημένος ᾖ κεκορημένω ἦτον κεκορημένω ἦτον κεκορημένοι ὦμεν κεκορημένοι ἦτε κεκορημένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκορημένος εἴην κεκορημένος εἴης κεκορημένος εἴη κεκορημένω εἴητον/εἶτον κεκορημένω εἰήτην/εἴτην κεκορημένοι εἴημεν/εἶμεν κεκορημένοι εἴητε/εἶτε κεκορημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεκόρησο κεκορήσθω κεκόρησθον κεκορήσθων   κεκόρησθε κεκορήσθων
middle/passive
infinitive κεκορῆσθαι
participle m κεκορημένος
f κεκορημένη
n κεκορημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκορήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐκεκορήμην ἐκεκόρησο ἐκεκόρητο ἐκεκόρησθον ἐκεκορήσθην ἐκεκορήμεθᾰ ἐκεκόρησθε ἐκεκόρηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κορέννυμι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 751–752
  2. ^ Derksen, Rick (2008) “*kъrma II; *kъrmъ”, in Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 262

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia