κράζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κράζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κράζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κράζω in singular and plural. Everything you need to know about the word κράζω you have here. The definition of the word κράζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκράζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

Probably related to κρώζω (krṓzō, “I croak”) and κραυγή (kraugḗ, “cry”)

Pronunciation

 

Verb

κρᾱ́ζω • (krā́zō)

  1. to scream, shriek, cry, bawl, shout
  2. to call, clamour for

Inflection

   Present: κρᾱ́ζω, κρᾱ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρᾱ́ζω κρᾱ́ζεις κρᾱ́ζει κρᾱ́ζετον κρᾱ́ζετον κρᾱ́ζομεν κρᾱ́ζετε κρᾱ́ζουσῐ(ν)
subjunctive κρᾱ́ζω κρᾱ́ζῃς κρᾱ́ζῃ κρᾱ́ζητον κρᾱ́ζητον κρᾱ́ζωμεν κρᾱ́ζητε κρᾱ́ζωσῐ(ν)
optative κρᾱ́ζοιμῐ κρᾱ́ζοις κρᾱ́ζοι κρᾱ́ζοιτον κρᾱζοίτην κρᾱ́ζοιμεν κρᾱ́ζοιτε κρᾱ́ζοιεν
imperative   κρᾶζε κρᾱζέτω κρᾱ́ζετον κρᾱζέτων   κρᾱ́ζετε κρᾱζόντων
middle/
passive 		indicative κρᾱ́ζομαι κρᾱ́ζῃ,
κρᾱ́ζει 		κρᾱ́ζεται κρᾱ́ζεσθον κρᾱ́ζεσθον κρᾱζόμεθᾰ κρᾱ́ζεσθε κρᾱ́ζονται
subjunctive κρᾱ́ζωμαι κρᾱ́ζῃ κρᾱ́ζηται κρᾱ́ζησθον κρᾱ́ζησθον κρᾱζώμεθᾰ κρᾱ́ζησθε κρᾱ́ζωνται
optative κρᾱζοίμην κρᾱ́ζοιο κρᾱ́ζοιτο κρᾱ́ζοισθον κρᾱζοίσθην κρᾱζοίμεθᾰ κρᾱ́ζοισθε κρᾱ́ζοιντο
imperative   κρᾱ́ζου κρᾱζέσθω κρᾱ́ζεσθον κρᾱζέσθων   κρᾱ́ζεσθε κρᾱζέσθων
active middle/passive
infinitive κρᾱ́ζειν κρᾱ́ζεσθαι
participle m κρᾱ́ζων κρᾱζόμενος
f κρᾱ́ζουσᾰ κρᾱζομένη
n κρᾶζον κρᾱζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκρᾱζον, ἐκρᾱζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκρᾱζον ἔκρᾱζες ἔκρᾱζε(ν) ἐκρᾱ́ζετον ἐκρᾱζέτην ἐκρᾱ́ζομεν ἐκρᾱ́ζετε ἔκρᾱζον
middle/
passive 		indicative ἐκρᾱζόμην ἐκρᾱ́ζου ἐκρᾱ́ζετο ἐκρᾱ́ζεσθον ἐκρᾱζέσθην ἐκρᾱζόμεθᾰ ἐκρᾱ́ζεσθε ἐκρᾱ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κεκρᾱ́ξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative κεκρᾱ́ξομαι κεκρᾱ́ξῃ,
κεκρᾱ́ξει 		κεκρᾱ́ξεται κεκρᾱ́ξεσθον κεκρᾱ́ξεσθον κεκρᾱξόμεθᾰ κεκρᾱ́ξεσθε κεκρᾱ́ξονται
optative κεκρᾱξοίμην κεκρᾱ́ξοιο κεκρᾱ́ξοιτο κεκρᾱ́ξοισθον κεκρᾱξοίσθην κεκρᾱξοίμεθᾰ κεκρᾱ́ξοισθε κεκρᾱ́ξοιντο
middle
infinitive κεκρᾱ́ξεσθαι
participle m κεκρᾱξόμενος
f κεκρᾱξομένη
n κεκρᾱξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κρᾱ́ξω, κρᾱ́ξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρᾱ́ξω κρᾱ́ξεις κρᾱ́ξει κρᾱ́ξετον κρᾱ́ξετον κρᾱ́ξομεν κρᾱ́ξετε κρᾱ́ξουσῐ(ν)
optative κρᾱ́ξοιμῐ κρᾱ́ξοις κρᾱ́ξοι κρᾱ́ξοιτον κρᾱξοίτην κρᾱ́ξοιμεν κρᾱ́ξοιτε κρᾱ́ξοιεν
middle indicative κρᾱ́ξομαι κρᾱ́ξῃ,
κρᾱ́ξει 		κρᾱ́ξεται κρᾱ́ξεσθον κρᾱ́ξεσθον κρᾱξόμεθᾰ κρᾱ́ξεσθε κρᾱ́ξονται
optative κρᾱξοίμην κρᾱ́ξοιο κρᾱ́ξοιτο κρᾱ́ξοισθον κρᾱξοίσθην κρᾱξοίμεθᾰ κρᾱ́ξοισθε κρᾱ́ξοιντο
active middle
infinitive κρᾱ́ξειν κρᾱ́ξεσθαι
participle m κρᾱ́ξων κρᾱξόμενος
f κρᾱ́ξουσᾰ κρᾱξομένη
n κρᾶξον κρᾱξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκρᾱξᾰ, ἐκρᾱξᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκρᾱξᾰ ἔκρᾱξᾰς ἔκρᾱξε(ν) ἐκρᾱ́ξᾰτον ἐκρᾱξᾰ́την ἐκρᾱ́ξᾰμεν ἐκρᾱ́ξᾰτε ἔκρᾱξᾰν
subjunctive κρᾱ́ξω κρᾱ́ξῃς κρᾱ́ξῃ κρᾱ́ξητον κρᾱ́ξητον κρᾱ́ξωμεν κρᾱ́ξητε κρᾱ́ξωσῐ(ν)
optative κρᾱ́ξαιμῐ κρᾱ́ξειᾰς,
κρᾱ́ξαις 		κρᾱ́ξειε(ν),
κρᾱ́ξαι 		κρᾱ́ξαιτον κρᾱξαίτην κρᾱ́ξαιμεν κρᾱ́ξαιτε κρᾱ́ξειᾰν,
κρᾱ́ξαιεν
imperative   κρᾶξον κρᾱξᾰ́τω κρᾱ́ξᾰτον κρᾱξᾰ́των   κρᾱ́ξᾰτε κρᾱξᾰ́ντων
middle indicative ἐκρᾱξᾰ́μην ἐκρᾱ́ξω ἐκρᾱ́ξᾰτο ἐκρᾱ́ξᾰσθον ἐκρᾱξᾰ́σθην ἐκρᾱξᾰ́μεθᾰ ἐκρᾱ́ξᾰσθε ἐκρᾱ́ξᾰντο
subjunctive κρᾱ́ξωμαι κρᾱ́ξῃ κρᾱ́ξηται κρᾱ́ξησθον κρᾱ́ξησθον κρᾱξώμεθᾰ κρᾱ́ξησθε κρᾱ́ξωνται
optative κρᾱξαίμην κρᾱ́ξαιο κρᾱ́ξαιτο κρᾱ́ξαισθον κρᾱξαίσθην κρᾱξαίμεθᾰ κρᾱ́ξαισθε κρᾱ́ξαιντο
imperative   κρᾶξαι κρᾱξᾰ́σθω κρᾱ́ξᾰσθον κρᾱξᾰ́σθων   κρᾱ́ξᾰσθε κρᾱξᾰ́σθων
active middle
infinitive κρᾶξαι κρᾱ́ξᾰσθαι
participle m κρᾱ́ξᾱς κρᾱξᾰ́μενος
f κρᾱ́ξᾱσᾰ κρᾱξᾰμένη
n κρᾶξᾰν κρᾱξᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκέκρᾱξᾰ, ἐκεκρᾱξᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκέκρᾱξᾰ ἐκέκρᾱξᾰς ἐκέκρᾱξε(ν) ἐκεκρᾱ́ξᾰτον ἐκεκρᾱξᾰ́την ἐκεκρᾱ́ξᾰμεν ἐκεκρᾱ́ξᾰτε ἐκέκρᾱξᾰν
subjunctive κεκρᾱ́ξω κεκρᾱ́ξῃς κεκρᾱ́ξῃ κεκρᾱ́ξητον κεκρᾱ́ξητον κεκρᾱ́ξωμεν κεκρᾱ́ξητε κεκρᾱ́ξωσῐ(ν)
optative κεκρᾱ́ξαιμῐ κεκρᾱ́ξειᾰς,
κεκρᾱ́ξαις 		κεκρᾱ́ξειε(ν),
κεκρᾱ́ξαι 		κεκρᾱ́ξαιτον κεκρᾱξαίτην κεκρᾱ́ξαιμεν κεκρᾱ́ξαιτε κεκρᾱ́ξειᾰν,
κεκρᾱ́ξαιεν
imperative   κέκρᾱξον κεκρᾱξᾰ́τω κεκρᾱ́ξᾰτον κεκρᾱξᾰ́των   κεκρᾱ́ξᾰτε κεκρᾱξᾰ́ντων
middle indicative ἐκεκρᾱξᾰ́μην ἐκεκρᾱ́ξω ἐκεκρᾱ́ξᾰτο ἐκεκρᾱ́ξᾰσθον ἐκεκρᾱξᾰ́σθην ἐκεκρᾱξᾰ́μεθᾰ ἐκεκρᾱ́ξᾰσθε ἐκεκρᾱ́ξᾰντο
subjunctive κεκρᾱ́ξωμαι κεκρᾱ́ξῃ κεκρᾱ́ξηται κεκρᾱ́ξησθον κεκρᾱ́ξησθον κεκρᾱξώμεθᾰ κεκρᾱ́ξησθε κεκρᾱ́ξωνται
optative κεκρᾱξαίμην κεκρᾱ́ξαιο κεκρᾱ́ξαιτο κεκρᾱ́ξαισθον κεκρᾱξαίσθην κεκρᾱξαίμεθᾰ κεκρᾱ́ξαισθε κεκρᾱ́ξαιντο
imperative   κέκρᾱξαι κεκρᾱξᾰ́σθω κεκρᾱ́ξᾰσθον κεκρᾱξᾰ́σθων   κεκρᾱ́ξᾰσθε κεκρᾱξᾰ́σθων
active middle
infinitive κεκρᾶξαι κεκρᾱ́ξᾰσθαι
participle m κεκρᾱ́ξᾱς κεκρᾱξᾰ́μενος
f κεκρᾱ́ξᾱσᾰ κεκρᾱξᾰμένη
n κεκρᾶξᾰν κεκρᾱξᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκρᾰγον, ἐκρᾰγόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκρᾰγον ἔκρᾰγες ἔκρᾰγε(ν) ἐκρᾰ́γετον ἐκρᾰγέτην ἐκρᾰ́γομεν ἐκρᾰ́γετε ἔκρᾰγον
subjunctive κρᾰ́γω κρᾰ́γῃς κρᾰ́γῃ κρᾰ́γητον κρᾰ́γητον κρᾰ́γωμεν κρᾰ́γητε κρᾰ́γωσῐ(ν)
optative κρᾰ́γοιμῐ κρᾰ́γοις κρᾰ́γοι κρᾰ́γοιτον κρᾰγοίτην κρᾰ́γοιμεν κρᾰ́γοιτε κρᾰ́γοιεν
imperative   κρᾰ́γε κρᾰγέτω κρᾰ́γετον κρᾰγέτων   κρᾰ́γετε κρᾰγόντων
middle indicative ἐκρᾰγόμην ἐκρᾰ́γου ἐκρᾰ́γετο ἐκρᾰ́γεσθον ἐκρᾰγέσθην ἐκρᾰγόμεθᾰ ἐκρᾰ́γεσθε ἐκρᾰ́γοντο
subjunctive κρᾰ́γωμαι κρᾰ́γῃ κρᾰ́γηται κρᾰ́γησθον κρᾰ́γησθον κρᾰγώμεθᾰ κρᾰ́γησθε κρᾰ́γωνται
optative κρᾰγοίμην κρᾰ́γοιο κρᾰ́γοιτο κρᾰ́γοισθον κρᾰγοίσθην κρᾰγοίμεθᾰ κρᾰ́γοισθε κρᾰ́γοιντο
imperative   κρᾰγοῦ κρᾰγέσθω κρᾰ́γεσθον κρᾰγέσθων   κρᾰ́γεσθε κρᾰγέσθων
active middle
infinitive κρᾰγεῖν κρᾰγέσθαι
participle m κρᾰγών κρᾰγόμενος
f κρᾰγοῦσᾰ κρᾰγομένη
n κρᾰγόν κρᾰγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκρᾰγᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκρᾰγᾰ κέκρᾰγᾰς κέκρᾰγε(ν) κεκρᾰ́γᾰτον κεκρᾰ́γᾰτον κεκρᾰ́γᾰμεν κεκρᾰ́γᾰτε κεκρᾰ́γᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκρᾰ́γω κεκρᾰ́γῃς κεκρᾰ́γῃ κεκρᾰ́γητον κεκρᾰ́γητον κεκρᾰ́γωμεν κεκρᾰ́γητε κεκρᾰ́γωσῐ(ν)
optative κεκρᾰ́γοιμῐ,
κεκρᾰγοίην 		κεκρᾰ́γοις,
κεκρᾰγοίης 		κεκρᾰ́γοι,
κεκρᾰγοίη 		κεκρᾰ́γοιτον κεκρᾰγοίτην κεκρᾰ́γοιμεν κεκρᾰ́γοιτε κεκρᾰ́γοιεν
imperative   κέκρᾰγε κεκρᾰγέτω κεκρᾰ́γετον κεκρᾰγέτων   κεκρᾰ́γετε κεκρᾰγόντων
active
infinitive κεκρᾰγέναι
participle m κεκρᾰγώς
f κεκρᾰγυῖᾰ
n κεκρᾰγός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεγρᾰ́γειν
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεγρᾰ́γειν,
ἐκεγρᾰ́γη 		ἐκεγρᾰ́γεις,
ἐκεγρᾰ́γης 		ἐκεγρᾰ́γει(ν) ἐκεγρᾰ́γετον ἐκεγρᾰγέτην ἐκεγρᾰ́γεμεν ἐκεγρᾰ́γετε ἐκεγρᾰ́γεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future perfect: κεκρᾰ́ξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative κεκρᾰ́ξομαι κεκρᾰ́ξῃ,
κεκρᾰ́ξει 		κεκρᾰ́ξεται κεκρᾰ́ξεσθον κεκρᾰ́ξεσθον κεκρᾰξόμεθᾰ κεκρᾰ́ξεσθε κεκρᾰ́ξονται
optative κεκρᾰξοίμην κεκρᾰ́ξοιο κεκρᾰ́ξοιτο κεκρᾰ́ξοισθον κεκρᾰξοίσθην κεκρᾰξοίμεθᾰ κεκρᾰ́ξοισθε κεκρᾰ́ξοιντο
middle/passive
infinitive κεκρᾰ́ξεσθαι
participle m κεκρᾰξόμενος
f κεκρᾰξομένη
n κεκρᾰξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

Greek

Etymology

From Ancient Greek κράζω (krázō).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkɾazo/
  • Hyphenation: κρά‧ζω

Verb

κράζω • (krázo) (past έκραξα, passive κράζομαι)

  1. (intransitive) to without passive forms:
    1. (intransitive, of birds) to caw, croak, crow (make shrill or harsh sound, especially as of a crow, raven or rook)
      Ο κόρακας κράζει όλη νύχτα, ενοχλώντας αυτούς που προσπαθούν να κοιμηθούν.
      O kórakas krázei óli nýchta, enochlóntas aftoús pou prospathoún na koimithoún.
      The crow caws all night long, annoying those who are trying to sleep.
    2. (intransitive, figuratively, of humans) to roar, bellow, holler, yell, screech (shout out in a loud and/or annoying voice)
      Τι κράζει πάλι αυτή η χαζή δίπλα;
      Ti krázei páli aftí i chazí dípla?
      What's that silly one next door hollering about again?
    3. (transitive, figuratively) to call over, cry out for
      Με έκραξε από απέναντι νά ’ρθω.
      Me ékraxe apó apénanti ná ’rtho.
      He called me over from opposite.
  2. (transitive, colloquial) to with passive forms and participle:
    1. (transitive, figuratively, colloquial) to rip to shreds, shout down, boo (criticize severely)
      Όλες οι εφημερίδες βγήκαν να τον κράξουν γι’ αυτό που είπε.
      Óles oi efimerídes vgíkan na ton kráxoun gi’ aftó pou eípe.
      All the papers came out and ripped him to shreds over what he said.

Conjugation

κράζω   κράζομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg κράζω κράξω κράζομαι κραχτώ
2 sg κράζεις κράξεις κράζεσαι κραχτείς
3 sg κράζει κράξει κράζεται κραχτεί
1 pl κράζουμε, [‑ομε] κράξουμε, [‑ομε] κραζόμαστε κραχτούμε
2 pl κράζετε κράξετε κράζεστε, κραζόσαστε κραχτείτε
3 pl κράζουν(ε) κράξουν(ε) κράζονται κραχτούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg έκραζα έκραξα κραζόμουν(α) κράχτηκα
2 sg έκραζες έκραξες κραζόσουν(α) κράχτηκες
3 sg έκραζε έκραξε κραζόταν(ε) κράχτηκε
1 pl κράζαμε κράξαμε κραζόμασταν, (‑όμαστε) κραχτήκαμε
2 pl κράζατε κράξατε κραζόσασταν, (‑όσαστε) κραχτήκατε
3 pl έκραζαν, κράζαν(ε) έκραξαν, κράξαν(ε) κράζονταν, (κραζόντουσαν) κράχτηκαν, κραχτήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα κράζω ➤ θα κράξω ➤ θα κράζομαι ➤ θα κραχτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα κράζεις, … θα κράξεις, … θα κράζεσαι, … θα κραχτείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … κράξει
  έχω, έχεις, … κραγμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … κραχτεί
  είμαι, είσαι, … κραγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … κράξει
  είχα, είχες, … κραγμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … κραχτεί
  ήμουν, ήσουν, … κραγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … κράξει
  θα έχω, θα έχεις, … κραγμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … κραχτεί
  θα είμαι, θα είσαι, … κραγμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg κράζε κράξε, κράχ' 1 — κράξου
2 pl κράζετε κράξτε, κράχτε2 κράζεστε κραχτείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ κράζοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας κράξει ➤ κραγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ κράξει κραχτεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. κράχ' τον ("shout him down!")
 2. Colloquial.
 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

Antonyms

Wikious
Boobota
Sagapedia