κτενίζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κτενίζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κτενίζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κτενίζω in singular and plural. Everything you need to know about the word κτενίζω you have here. The definition of the word κτενίζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκτενίζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From κτείς (kteís, “a comb”) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

 

Verb

κτενίζω • (ktenízō)

  1. to comb

Inflection

   Present: κτενῐ́ζω, κτενῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κτενῐ́ζω κτενῐ́ζεις κτενῐ́ζει κτενῐ́ζετον κτενῐ́ζετον κτενῐ́ζομεν κτενῐ́ζετε κτενῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive κτενῐ́ζω κτενῐ́ζῃς κτενῐ́ζῃ κτενῐ́ζητον κτενῐ́ζητον κτενῐ́ζωμεν κτενῐ́ζητε κτενῐ́ζωσῐ(ν)
optative κτενῐ́ζοιμῐ κτενῐ́ζοις κτενῐ́ζοι κτενῐ́ζοιτον κτενῐζοίτην κτενῐ́ζοιμεν κτενῐ́ζοιτε κτενῐ́ζοιεν
imperative   κτένῐζε κτενῐζέτω κτενῐ́ζετον κτενῐζέτων   κτενῐ́ζετε κτενῐζόντων
middle/
passive 		indicative κτενῐ́ζομαι κτενῐ́ζῃ,
κτενῐ́ζει 		κτενῐ́ζεται κτενῐ́ζεσθον κτενῐ́ζεσθον κτενῐζόμεθᾰ κτενῐ́ζεσθε κτενῐ́ζονται
subjunctive κτενῐ́ζωμαι κτενῐ́ζῃ κτενῐ́ζηται κτενῐ́ζησθον κτενῐ́ζησθον κτενῐζώμεθᾰ κτενῐ́ζησθε κτενῐ́ζωνται
optative κτενῐζοίμην κτενῐ́ζοιο κτενῐ́ζοιτο κτενῐ́ζοισθον κτενῐζοίσθην κτενῐζοίμεθᾰ κτενῐ́ζοισθε κτενῐ́ζοιντο
imperative   κτενῐ́ζου κτενῐζέσθω κτενῐ́ζεσθον κτενῐζέσθων   κτενῐ́ζεσθε κτενῐζέσθων
active middle/passive
infinitive κτενῐ́ζειν κτενῐ́ζεσθαι
participle m κτενῐ́ζων κτενῐζόμενος
f κτενῐ́ζουσᾰ κτενῐζομένη
n κτενῐ́ζον κτενῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκτένῐζον, ἐκτενῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκτένῐζον ἐκτένῐζες ἐκτένῐζε(ν) ἐκτενῐ́ζετον ἐκτενῐζέτην ἐκτενῐ́ζομεν ἐκτενῐ́ζετε ἐκτένῐζον
middle/
passive 		indicative ἐκτενῐζόμην ἐκτενῐ́ζου ἐκτενῐ́ζετο ἐκτενῐ́ζεσθον ἐκτενῐζέσθην ἐκτενῐζόμεθᾰ ἐκτενῐ́ζεσθε ἐκτενῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κτενῐέω, κτενῐέομαι, κτενῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κτενῐέω κτενῐέεις κτενῐέει κτενῐέετον κτενῐέετον κτενῐέομεν κτενῐέετε κτενῐέουσῐ(ν)
optative κτενῐέοιμῐ κτενῐέοις κτενῐέοι κτενῐέοιτον κτενῐεοίτην κτενῐέοιμεν κτενῐέοιτε κτενῐέοιεν
middle indicative κτενῐέομαι κτενῐέῃ,
κτενῐέει 		κτενῐέεται κτενῐέεσθον κτενῐέεσθον κτενῐεόμεθᾰ κτενῐέεσθε κτενῐέονται
optative κτενῐεοίμην κτενῐέοιο κτενῐέοιτο κτενῐέοισθον κτενῐεοίσθην κτενῐεοίμεθᾰ κτενῐέοισθε κτενῐέοιντο
passive indicative κτενῐσθήσομαι κτενῐσθήσῃ κτενῐσθήσεται κτενῐσθήσεσθον κτενῐσθήσεσθον κτενῐσθησόμεθᾰ κτενῐσθήσεσθε κτενῐσθήσονται
optative κτενῐσθησοίμην κτενῐσθήσοιο κτενῐσθήσοιτο κτενῐσθήσοισθον κτενῐσθησοίσθην κτενῐσθησοίμεθᾰ κτενῐσθήσοισθε κτενῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive κτενῐέειν κτενῐέεσθαι κτενῐσθήσεσθαι
participle m κτενῐέων κτενῐεόμενος κτενῐσθησόμενος
f κτενῐέουσᾰ κτενῐεομένη κτενῐσθησομένη
n κτενῐέον κτενῐεόμενον κτενῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κτενῐῶ, κτενῐοῦμαι, κτενῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κτενῐῶ κτενῐεῖς κτενῐεῖ κτενῐεῖτον κτενῐεῖτον κτενῐοῦμεν κτενῐεῖτε κτενῐοῦσῐ(ν)
optative κτενῐοίην,
κτενῐοῖμῐ 		κτενῐοίης,
κτενῐοῖς 		κτενῐοίη,
κτενῐοῖ 		κτενῐοῖτον,
κτενῐοίητον 		κτενῐοίτην,
κτενῐοιήτην 		κτενῐοῖμεν,
κτενῐοίημεν 		κτενῐοῖτε,
κτενῐοίητε 		κτενῐοῖεν,
κτενῐοίησᾰν
middle indicative κτενῐοῦμαι κτενῐῇ κτενῐεῖται κτενῐεῖσθον κτενῐεῖσθον κτενῐούμεθᾰ κτενῐεῖσθε κτενῐοῦνται
optative κτενῐοίμην κτενῐοῖο κτενῐοῖτο κτενῐοῖσθον κτενῐοίσθην κτενῐοίμεθᾰ κτενῐοῖσθε κτενῐοῖντο
passive indicative κτενῐσθήσομαι κτενῐσθήσῃ κτενῐσθήσεται κτενῐσθήσεσθον κτενῐσθήσεσθον κτενῐσθησόμεθᾰ κτενῐσθήσεσθε κτενῐσθήσονται
optative κτενῐσθησοίμην κτενῐσθήσοιο κτενῐσθήσοιτο κτενῐσθήσοισθον κτενῐσθησοίσθην κτενῐσθησοίμεθᾰ κτενῐσθήσοισθε κτενῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive κτενῐεῖν κτενῐεῖσθαι κτενῐσθήσεσθαι
participle m κτενῐῶν κτενῐούμενος κτενῐσθησόμενος
f κτενῐοῦσᾰ κτενῐουμένη κτενῐσθησομένη
n κτενῐοῦν κτενῐούμενον κτενῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκτένῐσᾰ, ἐκτενῐσᾰ́μην, ἐκτενῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκτένῐσᾰ ἐκτένῐσᾰς ἐκτένῐσε(ν) ἐκτενῐ́σᾰτον ἐκτενῐσᾰ́την ἐκτενῐ́σᾰμεν ἐκτενῐ́σᾰτε ἐκτένῐσᾰν
subjunctive κτενῐ́σω κτενῐ́σῃς κτενῐ́σῃ κτενῐ́σητον κτενῐ́σητον κτενῐ́σωμεν κτενῐ́σητε κτενῐ́σωσῐ(ν)
optative κτενῐ́σαιμῐ κτενῐ́σειᾰς,
κτενῐ́σαις 		κτενῐ́σειε(ν),
κτενῐ́σαι 		κτενῐ́σαιτον κτενῐσαίτην κτενῐ́σαιμεν κτενῐ́σαιτε κτενῐ́σειᾰν,
κτενῐ́σαιεν
imperative   κτένῐσον κτενῐσᾰ́τω κτενῐ́σᾰτον κτενῐσᾰ́των   κτενῐ́σᾰτε κτενῐσᾰ́ντων
middle indicative ἐκτενῐσᾰ́μην ἐκτενῐ́σω ἐκτενῐ́σᾰτο ἐκτενῐ́σᾰσθον ἐκτενῐσᾰ́σθην ἐκτενῐσᾰ́μεθᾰ ἐκτενῐ́σᾰσθε ἐκτενῐ́σᾰντο
subjunctive κτενῐ́σωμαι κτενῐ́σῃ κτενῐ́σηται κτενῐ́σησθον κτενῐ́σησθον κτενῐσώμεθᾰ κτενῐ́σησθε κτενῐ́σωνται
optative κτενῐσαίμην κτενῐ́σαιο κτενῐ́σαιτο κτενῐ́σαισθον κτενῐσαίσθην κτενῐσαίμεθᾰ κτενῐ́σαισθε κτενῐ́σαιντο
imperative   κτένῐσαι κτενῐσᾰ́σθω κτενῐ́σᾰσθον κτενῐσᾰ́σθων   κτενῐ́σᾰσθε κτενῐσᾰ́σθων
passive indicative ἐκτενῐ́σθην ἐκτενῐ́σθης ἐκτενῐ́σθη ἐκτενῐ́σθητον ἐκτενῐσθήτην ἐκτενῐ́σθημεν ἐκτενῐ́σθητε ἐκτενῐ́σθησᾰν
subjunctive κτενῐσθῶ κτενῐσθῇς κτενῐσθῇ κτενῐσθῆτον κτενῐσθῆτον κτενῐσθῶμεν κτενῐσθῆτε κτενῐσθῶσῐ(ν)
optative κτενῐσθείην κτενῐσθείης κτενῐσθείη κτενῐσθεῖτον,
κτενῐσθείητον 		κτενῐσθείτην,
κτενῐσθειήτην 		κτενῐσθεῖμεν,
κτενῐσθείημεν 		κτενῐσθεῖτε,
κτενῐσθείητε 		κτενῐσθεῖεν,
κτενῐσθείησᾰν
imperative   κτενῐ́σθητῐ κτενῐσθήτω κτενῐ́σθητον κτενῐσθήτων   κτενῐ́σθητε κτενῐσθέντων
active middle passive
infinitive κτενῐ́σαι κτενῐ́σᾰσθαι κτενῐσθῆναι
participle m κτενῐ́σᾱς κτενῐσᾰ́μενος κτενῐσθείς
f κτενῐ́σᾱσᾰ κτενῐσᾰμένη κτενῐσθεῖσᾰ
n κτενῐ́σᾰν κτενῐσᾰ́μενον κτενῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐκτένῐκᾰ, ἐκτένῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκτένῐκᾰ ἐκτένῐκᾰς ἐκτένῐκε(ν) ἐκτενῐ́κᾰτον ἐκτενῐ́κᾰτον ἐκτενῐ́κᾰμεν ἐκτενῐ́κᾰτε ἐκτενῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐκτενῐ́κω ἐκτενῐ́κῃς ἐκτενῐ́κῃ ἐκτενῐ́κητον ἐκτενῐ́κητον ἐκτενῐ́κωμεν ἐκτενῐ́κητε ἐκτενῐ́κωσῐ(ν)
optative ἐκτενῐ́κοιμῐ,
ἐκτενῐκοίην 		ἐκτενῐ́κοις,
ἐκτενῐκοίης 		ἐκτενῐ́κοι,
ἐκτενῐκοίη 		ἐκτενῐ́κοιτον ἐκτενῐκοίτην ἐκτενῐ́κοιμεν ἐκτενῐ́κοιτε ἐκτενῐ́κοιεν
imperative   ἐκτένῐκε ἐκτενῐκέτω ἐκτενῐ́κετον ἐκτενῐκέτων   ἐκτενῐ́κετε ἐκτενῐκόντων
middle/
passive 		indicative ἐκτένῐσμαι ἐκτένῐσαι ἐκτένῐσται ἐκτένῐσθον ἐκτένῐσθον ἐκτενῐ́σμεθᾰ ἐκτένῐσθε ἐκτενῐ́δᾰται
subjunctive ἐκτενῐσμένος ὦ ἐκτενῐσμένος ᾖς ἐκτενῐσμένος ᾖ ἐκτενῐσμένω ἦτον ἐκτενῐσμένω ἦτον ἐκτενῐσμένοι ὦμεν ἐκτενῐσμένοι ἦτε ἐκτενῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐκτενῐσμένος εἴην ἐκτενῐσμένος εἴης ἐκτενῐσμένος εἴη ἐκτενῐσμένω εἴητον/εἶτον ἐκτενῐσμένω εἰήτην/εἴτην ἐκτενῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐκτενῐσμένοι εἴητε/εἶτε ἐκτενῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐκτένῐσο ἐκτενῐ́σθω ἐκτένῐσθον ἐκτενῐ́σθων   ἐκτένῐσθε ἐκτενῐ́σθων
active middle/passive
infinitive ἐκτενῐκέναι ἐκτενῐ́σθαι
participle m ἐκτενῐκώς ἐκτενῐσμένος
f ἐκτενῐκυῖᾰ ἐκτενῐσμένη
n ἐκτενῐκός ἐκτενῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκτενῐ́κειν, ἐκτενῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκτενῐ́κειν,
ἐκτενῐ́κη 		ἐκτενῐ́κεις,
ἐκτενῐ́κης 		ἐκτενῐ́κει(ν) ἐκτενῐ́κετον ἐκτενῐκέτην ἐκτενῐ́κεμεν ἐκτενῐ́κετε ἐκτενῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκτενῐ́σμην ἐκτένῐσο ἐκτένῐστο ἐκτένῐσθον ἐκτενῐ́σθην ἐκτενῐ́σμεθᾰ ἐκτένῐσθε ἐκτενῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: χτενίζω (chtenízo)

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia