κωλύω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κωλύω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κωλύω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κωλύω in singular and plural. Everything you need to know about the word κωλύω you have here. The definition of the word κωλύω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκωλύω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

Possibly a Pre-Greek word; see also Semitic: Akkadian 𒄢 (kalû /⁠GUL⁠/, “to detain, delay, hold back , to keep in custody, in confinement, to distrain, to prevent, to hinder”) Biblical Hebrew כֶּלֶא (kéle, “prison, jail”), Aramaic כלא (kəlāʾ, “to hinder, to restrain, to forbid”), Classical Syriac ܟ݁ܳܠܶܐ (kale, “hinder, forbid, restrain”) and Arabic كَلَأَ (kalaʔa, “to guard, to protect, to stop, to keep from access”).

Pronunciation

 

Verb

κωλῡ́ω • (kōlū́ō)

  1. (with accusative of person and infinitive) to hinder, prevent someone from doing something

Usage notes

The other verbs of preventing usually take μή (mḗ) before the infinitive, but this is not the case with κωλύω (kōlúō).

Inflection

   Present: κωλῡ́ω, κωλῡ́ομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κωλῡ́ω κωλῡ́εις κωλῡ́ει κωλῡ́ετον κωλῡ́ετον κωλῡ́ομεν κωλῡ́ετε κωλῡ́ουσῐ(ν)
subjunctive κωλῡ́ω κωλῡ́ῃς κωλῡ́ῃ κωλῡ́ητον κωλῡ́ητον κωλῡ́ωμεν κωλῡ́ητε κωλῡ́ωσῐ(ν)
optative κωλῡ́οιμῐ κωλῡ́οις κωλῡ́οι κωλῡ́οιτον κωλῡοίτην κωλῡ́οιμεν κωλῡ́οιτε κωλῡ́οιεν
imperative   κώλῡε κωλῡέτω κωλῡ́ετον κωλῡέτων   κωλῡ́ετε κωλῡόντων
middle/
passive 		indicative κωλῡ́ομαι κωλῡ́ῃ,
κωλῡ́ει 		κωλῡ́εται κωλῡ́εσθον κωλῡ́εσθον κωλῡόμεθᾰ κωλῡ́εσθε κωλῡ́ονται
subjunctive κωλῡ́ωμαι κωλῡ́ῃ κωλῡ́ηται κωλῡ́ησθον κωλῡ́ησθον κωλῡώμεθᾰ κωλῡ́ησθε κωλῡ́ωνται
optative κωλῡοίμην κωλῡ́οιο κωλῡ́οιτο κωλῡ́οισθον κωλῡοίσθην κωλῡοίμεθᾰ κωλῡ́οισθε κωλῡ́οιντο
imperative   κωλῡ́ου κωλῡέσθω κωλῡ́εσθον κωλῡέσθων   κωλῡ́εσθε κωλῡέσθων
active middle/passive
infinitive κωλῡ́ειν κωλῡ́εσθαι
participle m κωλῡ́ων κωλῡόμενος
f κωλῡ́ουσᾰ κωλῡομένη
n κωλῦον κωλῡόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκώλῡον, ἐκωλῡόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκώλῡον ἐκώλῡες ἐκώλῡε(ν) ἐκωλῡ́ετον ἐκωλῡέτην ἐκωλῡ́ομεν ἐκωλῡ́ετε ἐκώλῡον
middle/
passive 		indicative ἐκωλῡόμην ἐκωλῡ́ου ἐκωλῡ́ετο ἐκωλῡ́εσθον ἐκωλῡέσθην ἐκωλῡόμεθᾰ ἐκωλῡ́εσθε ἐκωλῡ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κωλῡ́σω, κωλῡ́σομαι, κωλῡθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κωλῡ́σω κωλῡ́σεις κωλῡ́σει κωλῡ́σετον κωλῡ́σετον κωλῡ́σομεν κωλῡ́σετε κωλῡ́σουσῐ(ν)
optative κωλῡ́σοιμῐ κωλῡ́σοις κωλῡ́σοι κωλῡ́σοιτον κωλῡσοίτην κωλῡ́σοιμεν κωλῡ́σοιτε κωλῡ́σοιεν
middle indicative κωλῡ́σομαι κωλῡ́σῃ,
κωλῡ́σει 		κωλῡ́σεται κωλῡ́σεσθον κωλῡ́σεσθον κωλῡσόμεθᾰ κωλῡ́σεσθε κωλῡ́σονται
optative κωλῡσοίμην κωλῡ́σοιο κωλῡ́σοιτο κωλῡ́σοισθον κωλῡσοίσθην κωλῡσοίμεθᾰ κωλῡ́σοισθε κωλῡ́σοιντο
passive indicative κωλῡθήσομαι κωλῡθήσῃ κωλῡθήσεται κωλῡθήσεσθον κωλῡθήσεσθον κωλῡθησόμεθᾰ κωλῡθήσεσθε κωλῡθήσονται
optative κωλῡθησοίμην κωλῡθήσοιο κωλῡθήσοιτο κωλῡθήσοισθον κωλῡθησοίσθην κωλῡθησοίμεθᾰ κωλῡθήσοισθε κωλῡθήσοιντο
active middle passive
infinitive κωλῡ́σειν κωλῡ́σεσθαι κωλῡθήσεσθαι
participle m κωλῡ́σων κωλῡσόμενος κωλῡθησόμενος
f κωλῡ́σουσᾰ κωλῡσομένη κωλῡθησομένη
n κωλῦσον κωλῡσόμενον κωλῡθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκώλῡσᾰ, ἐκωλῡσᾰ́μην, ἐκωλῡ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκώλῡσᾰ ἐκώλῡσᾰς ἐκώλῡσε(ν) ἐκωλῡ́σᾰτον ἐκωλῡσᾰ́την ἐκωλῡ́σᾰμεν ἐκωλῡ́σᾰτε ἐκώλῡσᾰν
subjunctive κωλῡ́σω κωλῡ́σῃς κωλῡ́σῃ κωλῡ́σητον κωλῡ́σητον κωλῡ́σωμεν κωλῡ́σητε κωλῡ́σωσῐ(ν)
optative κωλῡ́σαιμῐ κωλῡ́σειᾰς,
κωλῡ́σαις 		κωλῡ́σειε(ν),
κωλῡ́σαι 		κωλῡ́σαιτον κωλῡσαίτην κωλῡ́σαιμεν κωλῡ́σαιτε κωλῡ́σειᾰν,
κωλῡ́σαιεν
imperative   κώλῡσον κωλῡσᾰ́τω κωλῡ́σᾰτον κωλῡσᾰ́των   κωλῡ́σᾰτε κωλῡσᾰ́ντων
middle indicative ἐκωλῡσᾰ́μην ἐκωλῡ́σω ἐκωλῡ́σᾰτο ἐκωλῡ́σᾰσθον ἐκωλῡσᾰ́σθην ἐκωλῡσᾰ́μεθᾰ ἐκωλῡ́σᾰσθε ἐκωλῡ́σᾰντο
subjunctive κωλῡ́σωμαι κωλῡ́σῃ κωλῡ́σηται κωλῡ́σησθον κωλῡ́σησθον κωλῡσώμεθᾰ κωλῡ́σησθε κωλῡ́σωνται
optative κωλῡσαίμην κωλῡ́σαιο κωλῡ́σαιτο κωλῡ́σαισθον κωλῡσαίσθην κωλῡσαίμεθᾰ κωλῡ́σαισθε κωλῡ́σαιντο
imperative   κώλῡσαι κωλῡσᾰ́σθω κωλῡ́σᾰσθον κωλῡσᾰ́σθων   κωλῡ́σᾰσθε κωλῡσᾰ́σθων
passive indicative ἐκωλῡ́θην ἐκωλῡ́θης ἐκωλῡ́θη ἐκωλῡ́θητον ἐκωλῡθήτην ἐκωλῡ́θημεν ἐκωλῡ́θητε ἐκωλῡ́θησᾰν
subjunctive κωλῡθῶ κωλῡθῇς κωλῡθῇ κωλῡθῆτον κωλῡθῆτον κωλῡθῶμεν κωλῡθῆτε κωλῡθῶσῐ(ν)
optative κωλῡθείην κωλῡθείης κωλῡθείη κωλῡθεῖτον,
κωλῡθείητον 		κωλῡθείτην,
κωλῡθειήτην 		κωλῡθεῖμεν,
κωλῡθείημεν 		κωλῡθεῖτε,
κωλῡθείητε 		κωλῡθεῖεν,
κωλῡθείησᾰν
imperative   κωλῡ́θητῐ κωλῡθήτω κωλῡ́θητον κωλῡθήτων   κωλῡ́θητε κωλῡθέντων
active middle passive
infinitive κωλῦσαι κωλῡ́σᾰσθαι κωλῡθῆναι
participle m κωλῡ́σᾱς κωλῡσᾰ́μενος κωλῡθείς
f κωλῡ́σᾱσᾰ κωλῡσᾰμένη κωλῡθεῖσᾰ
n κωλῦσᾰν κωλῡσᾰ́μενον κωλῡθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκώλῡκᾰ, κεκώλῡμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκώλῡκᾰ κεκώλῡκᾰς κεκώλῡκε(ν) κεκωλῡ́κᾰτον κεκωλῡ́κᾰτον κεκωλῡ́κᾰμεν κεκωλῡ́κᾰτε κεκωλῡ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκωλῡ́κω κεκωλῡ́κῃς κεκωλῡ́κῃ κεκωλῡ́κητον κεκωλῡ́κητον κεκωλῡ́κωμεν κεκωλῡ́κητε κεκωλῡ́κωσῐ(ν)
optative κεκωλῡ́κοιμῐ,
κεκωλῡκοίην 		κεκωλῡ́κοις,
κεκωλῡκοίης 		κεκωλῡ́κοι,
κεκωλῡκοίη 		κεκωλῡ́κοιτον κεκωλῡκοίτην κεκωλῡ́κοιμεν κεκωλῡ́κοιτε κεκωλῡ́κοιεν
imperative   κεκώλῡκε κεκωλῡκέτω κεκωλῡ́κετον κεκωλῡκέτων   κεκωλῡ́κετε κεκωλῡκόντων
middle/
passive 		indicative κεκώλῡμαι κεκώλῡσαι κεκώλῡται κεκώλῡσθον κεκώλῡσθον κεκωλῡ́μεθᾰ κεκώλῡσθε κεκώλῡνται
subjunctive κεκωλῡμένος ὦ κεκωλῡμένος ᾖς κεκωλῡμένος ᾖ κεκωλῡμένω ἦτον κεκωλῡμένω ἦτον κεκωλῡμένοι ὦμεν κεκωλῡμένοι ἦτε κεκωλῡμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκωλῡμένος εἴην κεκωλῡμένος εἴης κεκωλῡμένος εἴη κεκωλῡμένω εἴητον/εἶτον κεκωλῡμένω εἰήτην/εἴτην κεκωλῡμένοι εἴημεν/εἶμεν κεκωλῡμένοι εἴητε/εἶτε κεκωλῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεκώλῡσο κεκωλῡ́σθω κεκώλῡσθον κεκωλῡ́σθων   κεκώλῡσθε κεκωλῡ́σθων
active middle/passive
infinitive κεκωλῡκέναι κεκωλῦσθαι
participle m κεκωλῡκώς κεκωλῡμένος
f κεκωλῡκυῖᾰ κεκωλῡμένη
n κεκωλῡκός κεκωλῡμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

Greek

Etymology

From Ancient Greek κωλύω of unknown etymon. Possibly related to the ancient κολούω (koloúō, “curtail, cut short”) or to *κῶλ-ος ("peg").[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /koˈli.o/
  • Hyphenation: κω‧λύ‧ω

Verb

κωλύω • (kolýo) (past κώλυσα, passive κωλύομαι) found chiefly in the present and imperfect tenses

  1. to prevent by putting an obstacle, hinder, preclude
    (usually in the passive) I am unable to
    Κωλύομαι, δεν μπορώ να σου πω τι συνέβη. Του υποσχέθηκα ότι θα το κρατήσω μυστικό.
    Kolýomai, den boró na sou po ti synévi. Tou yposchéthika óti tha to kratíso mystikó.
    I am hindered, I cannot tell you what happened. I promised him I will keep it a secret.
  2. perfective tenses: for legal expressions
    Η διάταξη αυτή κωλύει την εφαρμογή της εθνικής ρυθμίσεως.
    I diátaxi aftí kolýei tin efarmogí tis ethnikís rythmíseos.
    That rule precludes the application of national legislation. (eur‑lex, 1993)
    Kωλύθηκε για λόγους υγείας. ― Kolýthike gia lógous ygeías. ― s/he was prevented because of health (problems) (Government Gazette 180/2015)

Usage notes

Past tenses: active κώλυσα and passive κωλύθηκα are mostly found in the compound and synonym παρακωλύω, in legal expressions and in old texts.

  • Very frequent misspellings of κόλλησα (kóllisa) and κολλήθηκα (kollíthika) of verb κολλάω, κολλώ (kolláo, kolló, “glue, stick”).
    Το αυτοκίνητο κόλλησε στη λάσπη. ― To aftokínito kóllise sti láspi. ― The car stuck in the mud.
    Η αφίσα κολλήθηκε στον τοίχο. ― I afísa kollíthike ston toícho. ― The poster was stuck on the wall.

Conjugation

κωλύω   κωλύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg κωλύω κωλύσω1 κωλύομαι κωλυθώ1
2 sg κωλύεις κωλύσεις κωλύεσαι κωλυθείς
3 sg κωλύει κωλύσει κωλύεται κωλυθεί
1 pl κωλύουμε, [‑ομε] κωλύσουμε, [‑ομε] κωλυόμαστε, {κωλυόμεθα} κωλυθούμε
2 pl κωλύετε κωλύσετε κωλύεστε, {κωλύεσθε}, [κωλυόσαστε] κωλυθείτε
3 pl κωλύουν[ε] κωλύσουν[ε] κωλύονται κωλυθούν[ε]
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg κώλυα κώλυσα1 κωλυόμουν[α] κωλύθηκα1
2 sg κώλυες κώλυσες κωλυόσουν[α] κωλύθηκες
3 sg κώλυε κώλυσε κωλυόταν[ε] κωλύθηκε
1 pl κωλύαμε κωλύσαμε κωλυόμασταν, (‑όμαστε) κωλυθήκαμε
2 pl κωλύατε κωλύσατε κωλυόσασταν, (‑όσαστε) κωλυθήκατε
3 pl κώλυαν, [κωλύαν(ε)] κώλυσαν, [κωλύσαν(ε)] κωλύονταν, [κωλυόντουσαν] κωλύθηκαν, [κωλυθήκαν(ε)]
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα κωλύω ➤ θα κωλύσω ➤ θα κωλύομαι ➤ θα κωλυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα κωλύεις, … θα κωλύσεις, … θα κωλύεσαι, … θα κωλυθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … κωλύσει   έχω, έχεις, … κωλυθεί
Past perfect ➤   είχα, είχες, … κωλύσει   είχα, είχες, … κωλυθεί
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … κωλύσει   θα έχω, θα έχεις, … κωλυθεί
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg κώλυε κώλυσε — κωλύσου
2 pl κωλύετε κωλύστε κωλύεστε κωλυθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ κωλύοντας ➤ κωλυόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας κωλύσει ➤ —
Nonfinite form➤ κωλύσει κωλυθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Past tenses, are found in the compound παρακωλύω, in legal expressions and in old texts.
 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

References

  1. ^ κωλύω - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek language] (in Greek), Athens: Lexicology Centre
Wikious
Boobota
Sagapedia