κόνικλος • (kóniklos) m (genitive κονίκλου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ κόνικλος ho kóniklos |
τὼ κονίκλω tṑ koníklō |
οἱ κόνικλοι hoi kónikloi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κονίκλου toû koníklou |
τοῖν κονίκλοιν toîn koníkloin |
τῶν κονίκλων tôn koníklōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κονίκλῳ tôi koníklōi |
τοῖν κονίκλοιν toîn koníkloin |
τοῖς κονίκλοις toîs koníklois | ||||||||||
| Accusative | τὸν κόνικλον tòn kóniklon |
τὼ κονίκλω tṑ koníklō |
τοὺς κονίκλους toùs koníklous | ||||||||||
| Vocative | κόνικλε kónikle |
κονίκλω koníklō |
κόνικλοι kónikloi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||