Inherited from Byzantine Greek λινός (linós), from Ancient Greek λινοῦς (linoûs) with metaplasm of the ending,[1] contracted form of λίνεος (líneos, “flaxen”), from λίνον (línon, “flax”).
λινός • (linós) m (feminine λινή, neuter λινό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | λινός (linós) | λινή (liní) | λινό (linó) | λινοί (linoí) | λινές (linés) | λινά (liná) | |
| genitive | λινού (linoú) | λινής (linís) | λινού (linoú) | λινών (linón) | λινών (linón) | λινών (linón) | |
| accusative | λινό (linó) | λινή (liní) | λινό (linó) | λινούς (linoús) | λινές (linés) | λινά (liná) | |
| vocative | λινέ (liné) | λινή (liní) | λινό (linó) | λινοί (linoí) | λινές (linés) | λινά (liná) | |